Tak wynika z przedstawionego oficjalnie budżetu USA na kolejny rok. Struktura planowanych na obronność wydatków została co prawda zmieniona, ale są to korekty w granicach +4-13% i dotyczą nie tyle jakiejś ogólnej redukcji czy wstrzymania projektu MD, tylko innego ustawienia priorytetów.

foto ze strony MDAA

Na stronie Missile Defense Advocacy Alliance czytamy między innymi:

The Department of Defense budget was increased by $21 billion, a 4% increase from last year while funding going to the Missile Defense Agency budget was decreased by $1.2 billion, a 13% decrease.

This Administration has reshaped, restructured and redirected missile defense as they make it their own and take full ownership from the former President George W. Bush and the four previous Presidents that have contributed Department of Defense dollars towards missile defense. With an overall $8.2 billion spent on Missile Defense including Army Patriot Missile Defense systems at $400 million for 2010, missile defense still remains a core mission of the Department of Defense and President Barack Obama’s Administration.

Holding in place the development of the European Midcourse Radar in the Czech Republic and the 10 Ground based missiles in Poland until 2011 and ratification comes forward by the Czech Republic and Poland on the agreements with the United States.

Reducing and enhancing the long range ballistic missile protection of the United States homeland to 30 Ground Based Interceptors in Alaska and California from a projected 50 (40 in US and 10 in Poland).

Jak widać, choć korekta budżetu planowanego na Tarczę kwotowo to tylko 13% mniej, to jednak zredukowano ogólną liczbę planowanych wcześniej przechwytywaczy rakiet z 50 do 30, ale też nie zrezygnowano z ustalonych wcześniej lokalizacji elementów systemu, w tym w Polsce i w Czechach.

Trudno jednak uwierzyć, że aż 20 planowanych wcześniej jako konieczne przechwytywaczy stało się nagle zbędnych i że cały system nadal będzie w stanie, choćby teoretycznie, zapewnić USA oczekiwany stopień zabezpieczenia przed ewentualnymi atakami ze strony Iranu i/lub Korei Północnej.

Tak znaczna redukcja wydajności systemu MD (na korzyść “ochrony” przeciwrakietowej krótkiego zasięgu) przy jednoczesnej kontynuacji jego budowy i utrzymaniu uzgodnionych lokalizacji, może świadczyć o tym, że sensem budowy i istnienia tego globalnego systemu wcale nie jest jego ewentualna wydajność czy w ogóle przydatność w zwalczaniu zagrożenia rakietowego ze strony państw nieprzewidywalnych. Co oczywiście nie byłoby żadną niespodzianką.

Co na to pro-rosyjskie lobby w Polsce?

Tymczasem polecam lekturę ciekawego opracowania (621 stron): Wpływ tarczy antyrakietowej na bezpieczeństwo międzynarodowe i politykę zagraniczną Polski.

Obrazek okładki jest linkiem do wersji PDF (8,5 MB) opracowania.