Jak zacznę tekst od wezwania, żeby przestać czytać recenzje to czy ktoś dalej przeczyta??
Ja przeczytałem recenzję filmu, który w polskich kinach funkcjonuje jako “Wszystko za życie”, który jest głupią alternatywą dla oryginalnego “Into the Wild.” Przeczytałem recenzję, która w streszczeniu ukazywała film, w którym aspołeczny lekkoduch ucieka do lasu przed pędem cywilizacji czyli dla mnie ckliwy banał dla gimnazjalistek. Pewnie nie wybrałbym się na ten film gdyby nie niespodzianka ze strony żony, która zaaranżowała wczoraj wypad załatwiając niańkę i wyciągając mnie jeszcze cokolwiek smarkającego z domowych piernatów.

Niespodziankowo trafiłem do kina i niespodziankowo znalazłem się na seansie, którego tytuł niewiele mi mówił, ale nazwisko Seana Penna, który tym razem film wyreżyserował dobrze rokował. Potem film sie zaczął i w mig sobie przypomniałem o nieprzychylnej recenzji i skwasiła się moja mina, bo Indiana Jones, bo smarkam i w ogóle marudzę okrutnie ostatnio.

Tymczasem po pół godzinie już nie pamiętałem tych wszystkich minusów. Historia Alexandra Supertrampa urzekła mnie i z zadowoleniem oglądałem historyjkę podaną z biglem i spora dawką humoru. Na dodatek zmuszała do kilku refleksji. Fabuły nie będę opowiadał, bo wygląda dość sztampowo. Jakie ze sobą niesie treści też lepiej nie, bo mogą wyglądać banalnie. Zachęcam jedynie do obejrzenia ciekawej, opartej na faktach historii człowieka szukającego sensu życia, własnej tożsamości jako człowieka.

Mnie bardzo podobało się to co znalazł bohater i łezka mi się zakręciła w oku. Spojrzałem na moją dziewczynkę wspaniałą i poszły precz wszelkie marudy o Indianie Jones, o smarkaniu i ciepłej pierzynie.

Happiness only real when shared