Jest zdecydowana różnica między tymi czynnościami, które Pani wymieniła: bycie a nie trwanie; oddychanie, a nie (tylko) czerpanie powietrza.
No i ta cała reszta świadomego – Pani wyboru/decyzji

Pozdrawiam
______________________________
I wszystko jest już oczywiste

dopóki Pani nie pisze petycji to jest w porządku :)
A przepraszam, że zapytam – patologia to jakiś nowy proszek do prania, czy jakiś inny wynalazek?
Ukłony niedzielne
______________________________
I wszystko jest już oczywiste

to ta jesień to te szare pełne pluchy dni i ten ziąb i ta wszechobecna wilgoć zapewne
Ja osobiście lubię takie szare dni – szukam w nich pewnych porównań
Dlatego kiedyś, kilka tygodni temu na pisałem A nam jest szkoda lata
Polecam dobrą herbatę z cytryną – już wypiłem, teraz jeszcze druga kawa, a potem zabieram się za przygotowanie obiadu, na który zaprosiłem Przyjaciółkę

Serdeczności :)
_____________________________
I wszystko jest już oczywiste

Widać jakiś powód musi być.
Na oknie
leży (skąd Pan wie?) Medytacja Juana Benetta

Dopowiem jeszcze, że jaka/jakie drogi taka podróż...
______________________________
I wszystko jest już oczywiste

W tym DOMU czuć tchnienie…przeżyć
Pozdrawiam i wenie nie przeszkadzam ;)

Gdzieś tam między linijkami, podskórnie, a może nawet wprost, nie wiem — wszystko możliwe, poruszył Pan ciekawy temat. Sam czasem kombinuję o co chodzi, dlaczego to wszystko tak się układa, czyli niespecjalnie (na razie), choć mogłoby lepiej, bo nic nie stoi na przeszkodzie, a po bliższym przyjrzeniu sporo chyba raczej sprzyja niż nie sprzyja. Wykorzystam więc moment, że “zaczepił” Pan o TXT i wtrącę swoje trzy grosze (pisanie osobnej notki pewnie niczemu dobremu per saldo by nie służyło).

Pamiętam początki TXT, wszystko zapowiadało się znakomicie. Sam sobie szybko poszedłem, bo odczytałem coś na kształt arogancji w zachowaniach ojców założycieli, i mimo że rzecz dotyczyła blogera, który mnie generalnie mało zajmował, pamiętam jak dziś ten moment. Minęło. Nie było mnie więc tu dosyć długo, potem byłem na moment, potem jeszcze na moment ;), a teraz — powiedzmy sobie — jestem. Ciekawe w tym wszystkim jest to, że dziś mam poczucie większej swobody i wolności (niż na początku), a jednak podskórnie bije jakaś mocna auto-wsobność, coś, co sprawia, że mimo swojej formalnej otwartości miejsce się skrystalizowało i nie chce przyrastać. Nie chodzi mi przy tym o kolejne grupowe exodusy, bo to przecież były wycieczki zorganizowane, o czym świadczy ich dzisiejsza aktywność w sieci (każdy odpowiada za swój wybór, cześć osób szczerze żałuję, chętnie bym z nimi znowu gdzieś pogadał). Chodzi mi o wymiar jednostkowy; coś jednak powoduje, że liczba blogów stanęła i nie drga (nie chodzi zresztą o blogi, raczej o OBECNOŚĆ). Mam kilka teorii, ale żadna z nich nie wydaje mi się dobra. Proste tłumaczenia odwołujące się do personaliów też przestały mnie zadowalać, są raczej miałkie (jeśli miałoby być tak, że niechęć osobista — mimo upływu czasu i możliwości wyjaśnienia spraw — dalej definiuje wybory, to nie ma co sobie m.zd. głowy zawracać). O co więc chodzi ;) Infrastruktura dobra, spokój jak na jeziorach, grzeczni i nawet czasem mili tubylcy, ci co się nie lubią raczej nie wchodzą sobie w drogę...

A Pan, Panie Marku, niech nie pęka! Jest dobrze ale nie tragicznie ;)

referent

——————————
r e f e r a t | Pátio 35

_____________________________________________________________________
Fotografować to znaczy wstrzymać oddech, uruchamiając wszystkie nasze zdolności w obliczu ulotnej rzeczywistości.
Henri Cartier – Bresson

Witam serdecznie,moze to pierwsze symptomy depresji, prosze uważać, bo to cos strasznego, póko co mam to za sobą.

pozdrawiam gorąco

http://www.youtube.com/watch?v=uJrnVQEz-cA

powodzenia, broń się rękami i nogami, bo depresja to przepaść ogromna, z której trudno sie podnieść.

pozdrawiam gorąco i dedykuję tylko Tobie

Czemu mielibyśmy Pana atakować? Przecież Pan wrócił!

Pozdrawiam