Niezmiennie wprawiają mnie w zdumienie dziennikarze mówiący o zwyciężczyniach konkursów „Miss Polonia” i „Miss Polski” jako o najpiękniejszych Polkach. To, że ludzie dają się na to nabrać, to akurat mnie nie dziwi.

Odnośnie samego stwierdzenia, że wybrana panienka jest najpiękniejszą Polką, fascynuje mnie jaki związek z pięknem ma limit wieku dla kandydatek (18 – 25) i kwestia stanu cywilnego. Czy kobieta wychodząc za mąż brzydnie?

Wiele lat temu widziałem tłumek ludzi obserwujący wejści na eliminacje do jedenego ze wszpomnianych wyzej konkursów (chodziło o etap lokalny we Wrocławiu). Z tłumu wyróżniała się para, około 30, ubrani w dżinsy i czarne podkoszulki oraz kapelusze. Ona biła na głowę wszystkie dziewczątka wchodzące na owe eliminacje. Natomiast z racji posiadania swoich lat i partnera nie miała szans na tytuł najpiękniejszej Wrocławianki / Ślązaczki / Polki.

Podobnie absurdalne mechanizmy działają przy wyborach Miss USA. Miss Kaliforni była pewną kandydatką do tego tytułu do momentu odpowiedzi na pytanie „Jakie mam zdanie o „małżeństwach” homoseksualnych?”. Wyraziła, bardzo delikatnie, negatywne zdanie w tej sprawie i została wice miss. Czy niepoprawne politycznie poglądy pozbawiły ją urody? Przeciż jest to totalny absórd, o śnieszności terminu „małżeństwo homoseksualne” nie wspominając.

Homoseksualny mężczyzna jako juror podczas wyborów „najpiękniejszej” kobiety to kuriozum samo w sobie. Takiż mężczyzna uzależniający swoją decyzję od poglądów kandydatek w sprawach dotyczących jurora, a nie kandydatek, to kuriozum do kwadratu. Ciekawe, kiedy w ramach postępu dojdziemy do tego, że ubiegając się o stanowisko ciecia będzie trzeba piać peany na temat socjalizmu europejskiego, dewiacji i różnych innych debilizmów.