Wściekła wiedźma, jest zdecydowanie bardziej nieprzewidywalna, od w miarę spokojnej wiedźmy. Prostota tego zdania nawet mnie urzeka.
Wściekła wiedźma nie powinna ludziom się na oczy pokazywać, bo oczy ludzkie, a także ludzkie dusze mogą rozpęknąć się z powodu tego, z czym się zetkną, a huragan to przy tym zefirek delikatny, całkowicie nieszkodliwy.
Wiedźma to nie jakaś tam baba jaga z bajki, to nie zwyczajne towarzyskie popierduszki, czy nawet popierduchy. Nie.

Nie ma zbyt wielu śmiałków, stających przed wiedźmą i mówiących no chodź tu, chodź, spokojnie. Bo nie ma spokojnie. Nie ma.

Ogień i żar.

Szaleństwo niemożliwe do poskromienia.

Burza piaskowa.

Trąba powietrzna.

Wszystkie żywioły zaprzęgnięte, w służbie jednej kobiecie.

Wiedźma nie zna litości.

Wiedźma wie, kim jest i czego chce, zawsze.

Wiedźma tak samo szaleńczo kocha, jak umie krzyczeć w niebo.

http://www.youtube.com/watch?v=QU5OpkXl1o4

Wiedźma bywa pokrętnie jednoznaczna, unikalnie banalna.

A są takie chwile, w których ona umie radośnie śpiewać, najprostsze prawdy.

http://www.youtube.com/watch?v=myxkmYsfw3k

Nikt nie widział prawdziwie płaczącej wiedźmy, przeszytej na wskroś, słabej, marnej, proszącej.
Opowie Ci jak płacze, opowie Ci o bólu, ale później, albo wcześniej. Opowie Ci wyprzedzając, ale nie uwierzysz, bo wiedźmy płaczącej nikt nie widział.

Nie uwierzysz patrząc na nią.

Na siłę.

Na rozpętane piekło żywiołów.

Nie uwierzysz w szept.

Ona uwierzy w każdą łzę.