Repsol jest dla Rosjan łakomym kąskiem – proszę zrwócić uwagę, że:

RZĄD IRAKU 22 kwietnia 2008 roku podzielił koncesje na wydobycie ropy naftowej. Wśród firm, które przeszły proces eliminacji w irackim ministerstwie, znalazło się siedem koncernów z USA, po cztery z Chin i Japonii, trzy z Wielkiej Brytanii, po dwa z Australii, Włoch i Rosji, po jednym z Korei Południowej, Danii, Kanady, Indii, Malezji, Indonezji, Hiszpani, Holandii, Norwegii, Francji i Niemiec, Wszystkie zostały wyłonione z grupy 120 przedsiębiorstw starających się o kontrakty naftowe w Iraku (nie ma wśród nich żadnej firmy z Polski).

Rosnieft stał się ostatnio wyjątkowo aktywny – dla Rosjan spółka ta jest drugim po Gazpromie zbrojnym ramieniem ich potęgi ekonomicznej. Dziś, kiedy spadły ceny surowców i dyferencjał między ropą Ural (a właściwie Repco – Russian Export Petrol Crude Oil) a gatunkami z innych regionów świata spadł praktycznie do zera a rosyjski gaz jest najdroższy na kontynencie i spadają jego zakupy, Rosjanie aż tupią nóżkami, aby odzyskać dawny wigor poprzez uzyskanie dostępu do zachodnich sieci dystrybucyjnych, wciskają się na rynek polski wykorzystując problemy grupy Lotos (co ma zamiar zrobić z tym polski rząd, psia mać !?) i szukają alternatywnych źródeł ropy o niższych kosztach wydobywczo/przetwóczych (ropa Ural ma ciekawy skład chemiczny, przez co jest ciekawym surowcem dla przemysłu petrochemicznego, lecz wydaje się zbyt uciążliwa z punktu widzenia sektora stricte paliwowego, który nadal przynosi największe zyski).

Podsymowując – próba zakupu znacznego pakietu akcji liczącej się na świecie firmy petrochemicznej, która posiada własny terminal naftowy w Tarragonie i dzięki bardzo dobrze prowadzonej polityce zarządu – systematycznie powiększa swój udział w rynku, mieści się w moim zdaniem w strategii wspieranego przez Kreml rosyjskiego sektora paliwowego. Myślę, że w nadchodzących miesiącach możemy się spodziewać następnych widaomości tego typu (np. próba rosyjskiego zaangażowania w Zatoce Meksykańskiej – poprzez Kubę).