Mnie się wydaje, że to trzeba w każdej sytuacji rozważać. Pytać siebie samego o motywy. Bo motywy mogą być “cezarowe” po prostu.
Napisałem, że w świecie Cezara trudno o prawdziwą relację, bo tam pieniądz, władza i “sprawiedliwość”. Ale nie napisałem, że trzeba się tego świata wyrzec, uciec do jaskini, potępić i ekskomunikować. My żyjemy w tym świecie i tu jest teraz nasze miejsce.

Ale myślę, że jak nie stracę z oczu najbliższych mi osób, ich potrzeb. I jak, po prostu, relacja z nimi bedzie dla mnie najważniejsza, to wtedy własnie oddam Bogu to, co do Niego należy.
Bo, dla mnie, Bóg jest w relacji z drugim człowiekiem.

Pozdr