historii nie trzeba uczyć.

Historię trzeba opowiadać. To są historie do opowiadania. Uczyć trzeba rozumienia tych opowiadań, które są zawsze opowiadane przez konkretnych opowiadaczy. Wysokich, niskich, męskich, żeńskich. W kryzysie wieku średniego, albo nękanych falami gorąca.

U mojego dziecka w trzeciej klasie gimnazjum zmieniono 4 razy nauczycieli historii. Jak się skończy rok szkolny, to ja trochę napiszę i o tej historii i o przechodzeniu z gimnazjum do liceum.

Z tych czworga, trzech opowiadało ciekawe historie. Zainteresowali moje dziecko. Zachęcili do zrobienia referatu o fińskiej wojnie zimowej. Wywalili ich. Jednego teraz. Na trzy tygodnie przed końcem szkoły.

Ja staram się, żeby moje dziecko te historie rozumiało. I żeby wiedziało, że dostęp do źródeł najpierw (w czasie) stopniowo rośnie, a potem maleje. I że to ma znaczenie. Więcej nawet: ma to pierwszorzędne znaczenie. Jeki i płacze znaczenia nie mają.

Pozdrawiam Pana mainstreamowo