Nie do końca się zgodzę. Rząd, który jest moim rządem nawet jeśli jest z SLD (czt. na pewno na niego nie głosowałem), spotyka się ze środowiskami, z którymi mi nie po drodze itd. Bo są jego elektoratem.

Tu tak na prawde chodzi o to, żeby środowiska pachnące antysemityzmem (bo przecież nie jest antysemityzm główną ideą Rydzka&co) uznać za niegodne, za persona non grata. Jest wolność słowa, więc niech se piszą, na równych prawach z pornografią. Ale na salony wstęp wzbroniony. No i niby racja. Ale niby.

Bo, jak się okazuje, na te salony Urban miewał wstęp jak najbardziej, bo wpycha się tam Biedroń etc. Tusk Biedroniowi akurat audiencji odmówił, ale w innych okolicznościach przyrody pewnie się zgodzi. Jak nie on, to lewicowy premier.

I teraz pytanie, co wyznaczamy w dyskusji publicznej jako pułap nieobyczajności, faux pas?
Jestem za tym, by antysemityzm nie pozwalał przekroczyć poprzeczki. Ale jeśli radiomaryjny poziom antysemityzmu jest niedopuszczalny wśród tych, z którymi władza się kontaktuje, to musimy chyba zerwać stosunki dyplomatyczne z większością państw muzułmańskich…

I, druga kwestia: jakie inne poglady są zbyt kontrowersyjne, by mogły zaistnieć na szczeblach władzy?
Bo w polskich warunkach antysemityzm jest dla jednych tak samo kompromitujący, co dla drugich lobbing na rzecz gejów&co.

odys: W drodze