dzięki jestem wzruszona, bo Broniewski to jakby moja poetycka dusza, a często zauważany tylko jako poeta komunizmu.

A wiersz o dębie, to i przenośnia i prawda, bo ten dąb, to prawdziwe drzewo, a zarazwm czeste porównanie jego do tego drzewa.
Dębu Płockiego.

Pozdrawiam serdecznie.:D