W dniu dzisiejszym zawiesiłem na blogu następującą informacje:
Przypominam, że blog ma charakter publicystyczny. Wnioski do Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczące konkretnych spraw, proszę kierować przy pomocy formularzy zamieszczonych na stronach Biura RPO, które znajdują się pod podanym poniżej linkiem:

http://www.rpo.gov.pl/wniosek/

Rzecz w tym, że można było odnieść wrażenie, że wpis na blogu poruszający jakiś, najważniejszy nawet temat, będzie równoważny formalnemu zgłoszeniu wniosku do RPO.
Tak oczywiście nie jest, ponieważ Biuro Rzecznika, co zrozumiałe, nie rozpatruje anonimów.
Pod podanym adresem dostępne są formularze, korzystając z których można taki wniosek złożyć. Wydawało mi się to jasne, ale słusznie zwrócono mi uwagę, że brak takiego zastrzeżenia może spowodować, że osoby zgłaszające swoje postulaty w formie notek czy komentarzy mogą poczuć się urażone brakiem odpowiedzi, obciążając swymi pretensjami już nie blog, który jest inicjatywą blogerską, działającą za zgodą RPO a Biuro Rzecznika.

Oczywiście wnioski może składać także administrator bloga, który szczęśliwie spełnia wymogi zawarte w Konstytucji.

„W myśl art. 80 Konstytucji każdy ma prawo wystąpienia – na zasadach określonych w ustawie – do Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem o pomoc w ochronie swoich wolności lub praw naruszonych przez organy władzy publicznej. Oznacza to, że o pomoc do Rzecznika może zwrócić się obywatel polski, cudzoziemiec, który znajduje się pod władzą Rzeczypospolitej Polskiej, oraz osoba prawna, a nawet jednostka organizacyjna nie mająca tej osobowości, jeśli tylko w myśl przepisów może być podmiotem praw i obowiązków, a także organizacja obywateli i organ samorządu.
Rzecznik może podjąć czynności także z własnej inicjatywy, m.in. na skutek informacji zamieszczonej w środkach masowego przekazu oraz wniosku Rzecznika Praw Dziecka”

Przy okazji narzuca się pytanie, czy blogosfera należy do „środków masowego przekazu”?A jeśli nie, dlaczego?