Czy Pan aby nie przesadził i nie widzi Pan, że to nie Jarecki pijany, tylko…

Czy jesteś tym słynnym Vladem, o którym tyle można przeczytać na salonie i w innych miejscach też?

Jestem pod wielki wrażeniem Pana stylu, a Pan Igła jest złośliwy. Patrzę na Pana fotkę i myślę, że Pan by mnie zrozumiał.

Pozdrawiam

można czasem spotkaś coś w stylu:
“ patrząc dzisiaj na….. szkoda mi nawet Vlada”
albo
“czy ktos wie, gdzie jest Vlad?”

Grześ młodzieżą? To ja chyba rzeczywiście dziecko jestem :-D
Pozdrawiam Słonecznie (patrząc za okno)

Ja tam wierzę, że mężczyzna w każdym wieku jest młodzieżowy.
Uśmiech przesyłam do Wszystkich Panów.;)

Czy koleżanka Justyna może zrobić coś pożytecznego dla “społeczeństwa” i (dla przykładu) napisać coś ciekawego o fenolach i związkach rtęci używanych w celu “konserwacji” preparatów farmaceutycznych?
Koleżanka Justyna, studentka farmacji mogłaby też napomknąć o wpływie tychże związków na zdrowie i życie tzw. “człowieka pospolitego”, szczególnie takiego małego człowieka – zwanego dzieckiem.

(edycja) Podejrzewam, że Dziadek JJ byłby szczególnie wdzięczny za tego typu wiadomości od Siły Fachowej. Nawet jeśli ta Siła nie ma jeszcze dyplomu. (/edycja)

No co? – czy studentka farmacji, Justyna, się odważy?

p.s. Jacek, sorry za OFF.

Trza było, Dziecko drogie, od razu mówić żeś jest zdalnie sterowaną Kiep-babą.
Z drugiej strony, kto by się wtedy zachwycał Twoimi “farmaceutycznymi” komentami?

Bye, “studentko farmacji”.

bo myślę, że każdemu się on należy, a Pani traktuje mnie jak idiotkę, może zazdrości mi Pani młodości?
A farmaceutyczne komentarze napisałam, by się jakoś przestawić.
Justyna, nie Justysia.

JJ nie jest moim Dziadkiem. Jest Dziadkiem Małego Człowieka, który niedawno się narodził.
Nie uczą już na “farmacji”, że najważniejszą zasadą jest NIE SZKODZIĆ?

Ja nie wiem kim jest “Justyna” i przyznam szczerze mało mnie to interesuje.

Jak już osoba przywdziała sobie ubranko “studentki farmacji”, to niech się chociaż poduczy, żeby nie wyjść na totalnego kretyna.

Pozdrawiam.

Bo chciałem tylko podziękować za uśmiechy od Justyny (kurcze. Dla mnie każda Justyna jest Justysią, a to z powodu rodzeństwa…)

Mam nadzieję, że akurat w tym momencie nie strzelacie, i że mi się nie oberwie…
Pozdrawiam Łykendowo. Ide spać!

Odpowiem Pani teraz. Nocne koszmary źle robią człowiekowi na wypoczynek, a co za tym idzie – na zdrowie. To chyba Pani wie?

Pytanie zadałam. Nie uzyskałam odpowiedzi. Proszę więc sobie darować te mizerne kawałki o “sprawdzaniu Pani wiedzy”.

A nade wszystko polecam jakiś kurs czytania ze zrozumieniem, na którym ktoś Pani w elegancki sposób wyłoży, że ze zdania “Ja nie wiem kim jest “Justyna” i przyznam szczerze mało mnie to interesuje.” nie należy wysnuwać pochopnego wniosku ani stawiać nieprzemyślanego pytania: “I [mówi, przyp. Magia] że nic Panią nie obchodzę, to czemu Pani za mną chodzi?”.

Pozdrawiam, życząc kolejnej udanej “sesji”.
Na przykład fotograficznej.

Miło się czyta tekst, choć kłutnia ort. kłótnia pod tekstem niewąska. :)

Pozdrawiam

była kłutnia:)

Zdają sobie sprawę i skutecznie korzystają, tylko tak udają, że nic nie umią, a tak naprawdę pilnują bardzo uważnie, aby tymi dys pozostać. Bo to się opłaca. Wiem co mówię. :-D
Posdrafiam…

Nic z tego, proszę Pana. :)
Nie rozumie tego daru większość z dyslektyków (mówię o prawdziwych a nie tych na L-4 od rozumu ). Ty też nie wiesz w czym jest rzecz.

Książkę Rona Davisa czytał? Hę? (po polsku już wydaną) Nie? to skąd możesz wiedzieć o czym mówię? :)

Tesz posdrafiam.

I to zamyka temat. Pozdro

Ej, nie zamyka! Nie znaczy to wcale że kazy dyslektyk jest Pattonem.

To nie wiem kto to był (jest?)Patton…
Pozdrawiam

Poprzedniego wpisu też nie czytałem (chyba :-D), ale będę pamiętał.
A co on tak, że tak to sie powinno wiedzieć?
Pozdrawiam cię.

^{A głupi myśli, że nie ma Boga}

To i ja. Gdy ty odejdziesz, mnie już nie będzie z kim rozmawiać.
Pozdrawiam Grzesiu!

TXT odrodzi sięna pewno. Zawsze się odradza.

Tu nie chodzi o pisanie o dysleksji. Ja jestem przeciwnikiem „wyrównywania” szans poprzez dodatkowe punkty, minuty czy inne debilizmy. Mnie chodzi o lekceważenie, jakie wyczytałem w tych komentarzach. Lekcewarzenie, które jest wynikiem zazdrości, że ktoś ma profity z dysfuncji.

Jak Pan widzi, poprawiłem błąd, gdy zobaczyłem w komentarzu pani Magii, że kłótnia się inaczej pisze i nie usiłuję udawać, że błędu nie popełniłem. Jestem pełen podziwu dla siebie, że tylko jeden mi się zdarzył. Piszę na publicznym komputerze, gdzie jest tylko eksplorer i nie ma czegoś takiego jak słownik języka polskiego.

Pozdrawiam

Reaguje Pan za mocno i strzela w płot.

Zanim Pan znowu wypali, proszę zajrzeć tu i zastanowić się czy rzeczywiście “kpiłam” pisząc, że dysleksja bywa darem.

Rany! Paranoja jakaś...

Pan nie musi pasować do moich poglądów na świat. Proszę jednakże, żeby przyjął Pan do wiadomości, że ja też nie muszę (i nie chcę) pasować do Pańskich poglądów.

Nie chcę tym bardziej, bo Pan nie mając pojęcia o tym kim był (a był autystycznym dyslektykiem) i kim jest teraz Ron Davis; nie mając pojęcia o metodzie wychodzenia z dysleksji, o której mówi ta książka, nazywa mnie i wszystkich, którzy nie użalają się nad Panem i jego “wadą” – debilami.

Tak też można panie Maciejowski. Jeśli tylko sprawia to Panu radość, jeśli dalej jest Pan przekonany, że chciałam Pana i jego “wadę” obrazić – to proszę sobie nie żałować.

Ło matko!

Ja się przyczepiłam?
Tobie też na oczy padło?

Dobra, nieważne.
Szkoda marnować czas na jałowe spory.

Jeśli ktoś uważa, że kalectwo jest darem, to jego wola. Szczególnie jeśli jest ofiarą tego daru.

Natomiast przychodzenie do ofiary wypadku i mówienie jej, że paraliż od pasa w dół to dar i ma się z tego cieszyć, to lekkie przegięcie. Nawet, jeśli ma Pani pod ręką książkę, w której osoba sparaliżowana od szyi w dół pisze o tym jako o największym szczęściu.

Pani obrażanie się, na wytknięcie nietaktu jest zabawne…

Pozdrawiam