Na moje to żadne ludzkie życie, w sensie przebywania tutaj, nie może być niedorzeczne. Każdy z nas jest tu po coś i to coś realizujemy, jak umiemy. A nawet jak nie umiemy to też realizujemy.
Dany nam czas, to zmaganie się ze sobą, nie z Bogiem.

On jest tam gdzie jest. Zawsze. Jakkolwiek Go rozumiemy, a w tym rozumieniu troszkę się różnimy, ale to nie jest takie znowu ważne.

Jeżeli Bóg powie idźcie precz, nigdy was nie znałem , to znaczy że mocno przegieliśmy pałę. Nie tak znowu zaraz On to powie.

Jestem przekonana, że rozumie więcej niż kiedykolwiek zdołamy sobie wyobrazić, bo widzi konteksty, intencje, widzi duszę każdego z nas. I tylko On ma dostęp do tej wiedzy.

Pozostaje nam jedynie (!) zaufać człowiekowi, że tak samo jak ja i on tą samą Ręką jest prowadzony. I nie mnie w tę Ścieżkę wchodzić z własną oceną.

To jest to, co jak rozumiem, chciał przekazać Sergiusz, nie wolno Boga zawłaszczać, nie wolno rzucać kamieniem z Jego imieniem na ustach.

Nie wolno. Nie wyręczajmy Boga, lepiej sobie da radę od nas….

Boska cierpliwość może mieć koniec w przypadku naszej świadomej wzgardy.
I może jeszcze kiedyś, ale nie mam dostępu do danych.

Pozdrowienia.