Mam nadzieję, że trafił Pan w samo serce red. Żakowskiego ((lub coś, co za serce u niego robi).
Tekst jest rewelacyjny!

To jego (i jego kolegów) utyskiwanie na “psucie debaty publicznej”, to marna wymówka dla otępiałych czytelników, słuchaczy i widzów medialnego FastFood’u, jakim stały się korporacyjne mass-media. Zaklinanie rzeczywistości, która przestaje przynosić gigantyczne zyski (dla przykładu: imperium Murdocha straciło w ostatnim roku 2 miliardy funtów).
Ta marna wymówka przeznaczona jest również dla “regulatorów rynku medialnego” (czytaj: politycznych szumowin), którzy w trosce o swoje własne tyłki i zachowanie status quo zrobią wszystko, żeby internetowi i lokalnym, bardzo niszowym mediom, nałożyć kaganiec na twarz.

To nie przypadek, że jeden z moich “ulubionych” globalistów wygłosił płomienne przemówienie, w którym stwierdził, że internet nigdy nie powinien był powstać a skoro już jest, to powinien być reglamentowany.
Pan Żakowski mówi to samo, tyle tylko, że zawinięte w sreberko.

Jemu (red. Żakowskiemu) i innym papko-żurnalistom dedykuję słowa przypisywane legendarnemu szefowi NYT, John’owi Swinton’owi:

Co w wolnym (moim) tłumaczeniu znaczy:

Czy red. Żakowski i jemu podobni profesjonalni żurnaliści kiedykolwiek zdadzą sobie z tego sprawę? Czy przynajmniej zastanowią się nad sensem tych słów?

Pozdrawiam serdecznie.

ps.
(Źródło cytatu: Labor’s Untold Story, autorzy: Richard O. Boyer i Herbert M. Morais, wydane przez United Electrical, Radio & Machine Workers of America, NY, 1955/1979.)

[edit] Wprowadziłam drobne poprawki do tłumaczenia.