poniedziałek – jedynie zasłona miłosierdzia jest potrzebna, żeby przykryć wstydliwą obecność poniedziałku w życiu człowieka

wtorek – zasadniczo najmniej wyrazisty pośród wszelkich pozostałych. Umieszczony pomiędzy poniedziałkiem i środą, niczego nie zwiastuje. Mało widoczny, a jako taki, nieprzeszkadzający. Jego zaletą może być to, że nie jest poniedziałekiem, a to już coś

środa – siedzi w środku środa, jak pierwsza daleka obietnica piątku. O poniedziałku, już i jeszcze, nikt nie myśli. Ot, środa

czwartek – zgrabny. Ewidentna zapowiedź piątku z jego czarem magnetycznym, który niczym dar spływa na czwartek i czwartek odbija się w nim zadowolony

piątek – faworyt wielu. Dzień – obietnica, otwierający nowe możliwości, dający możliwość poznania, niepoznanych dotąd lądów. Czarodziej dodający energii, popychającej świat do przodu. Pozornie niepozorny, jednak obdarzany prawdziwymi, gorącymi uczuciami. Przypomina ostatni dzień w szkole, albo pierwszy dzień urlopu. Niezastąpiony, nieoceniony, wytęskniony i upragniony. (To dzisiaj!)

sobota – dzień możliwości, których nie dają pozostałe. Trochę jak każdy inny, ale z tym sznytem święta, wolności, nicniemuszenia, niewielerobienia. W Polsce, sobota kojarzona jest ze sprzątaniem. Ludność rzuca się do mopów i odkurzaczy, a także ściereczek i rozmaitych płynów czyszczących o zapachach, a to kwiatowych (konwalia), a to przypominających ostatni urlop (morska bryza).

niedziela – dzień odświętny i szczególny. Posiada też, drugą twarz – coś w niedzieli przyprawia ludzi o depresję. Zazwyczaj w niedzielę nic się nie chce, niewiele się da, perspektywy są marne, gdyż zbliża się poniedziałek. Szukając pocieszenia ludzie często w tym dniu spożywają rodzinne posiłki, z różnym efektem pocieszające, tak nawiasem mówiąc. Nawias jest tu: ().
Niedzielny wieczór, to najgorszy ze wszystkich czas, mroczny, smutny, smętny. Wieje nudą. Można film obejrzeć, ale komu by się chciało. Można wcześniej położyć się spać (jak kto lubi), ale to tylko nieuchronnie oznacza nadejście poniedziałku.
Jednym słowiem kiepsko, aż strach.

Ja nie mam jakoś specjalnie skrystalizowanych preferencji dni tygodnia. Często pracuję w niedzielę, a mam za to poniedziałek wolny, trudno, żebym go nie lubił. Nie szaleję na dyskotekach, to i piątek wieczór jakoś specjalnie się nie wyróżnia.
Jako muzyczne tło chciałbym dać piosenkę, którą uwielbiałem za moich młodych lat. Grzesiu, zwróć uwagę, kto ją zapowiada i gdzie. Jest to jakiś znak historii muzyki.
Ps. Jeżeli już ją dawałeś – Wielkie Sorry
http://www.youtube.com/watch?v=6GXzOxPHJaU

Już poniedziałek.

Wróćmy jednak do przeszłości.

Nie mogłam sobie przypomnieć, ale czymże jest pamięć? Zawsze ktoś z pomocą nadejdzie. Tym razem JeżOna, która pojechała na Opener.

Smacznego :)

Uległam prowakacji Twojej.

Uważaj.

Lipali, dla Ciebie. Bez związku z tygodniem.

Tylko weź głośno. :)

A to, jako bonus. Z moją G doszłyśmy do wniosku, że Lipa nie musiałby nas aż tak błagać:)

(to weź jeszcze głośniej)

Czasem, bywam niczym sztorm
fale brzegi rwą
ty to możesz wstrzymać

Zwróć uwagę na dedykację na końcu. Mistrzostwo.

Nóż to jest coś, przyznaję.

Lipa ma tak niesamowity głos, że wszystko mi jedno co śpiewa :)

To jeszcze jedno – Ludzie kopiejki

Jako dziewczynka grzeczna, choć niekoniecznie zawsze (tak, trochę oszukuję), uwielbiam tę wersję, i ryczeć mogę jak silnik Boeinga. :)

Śpiewam?

Ależ oczywiście. Prego, bardzo proszę. :)

zacytowałem twój komentarz, przegląd tygodnia w pewnym szacownym miejscu czyli tu:)

http://owczarek.blog.polityka.pl/?p=288#comment-76428

i słońce wychodzi, ale jest cudownie niegorąco i w ogóle ożywczo, kurde skzoda, że piesa nie mam, bo bym na jaki 2-godzinny spacer poszedł, a tak to lipa w sumie:)