Hm, przed chwila dopiero film obejrzałem, więc tekst na świeżo, podejrzewam, że dobra to wiele dla tekstu nie przyniesie, bo filmy trza przemyśleć i teksty o nich wtedy lepiej się piszą, ale że wymyśliłem akcję, to trza ją realizować a wcześniej filmu obejrzeć nie mogłem.

Jakbym miał najkrócej określić ten film, to powiedziałbym tak: komedia romantyczna po skandynawsku:)
Co oczywiście powoduje, że to komedia romantyczna specyficzna jest.

Poza tym film należy do mojej ulubionej kategorii filmów ciepło-gorzkich, znaczy smutek przeplata się z radością, rozpacz z entuzjazmem, samotność z przyjaźnią itd
Co by tu powiedzieć o tym dziele?
Reżyserem jest pan Morten Tyldum, film produkcji norweskiej jest, obok fińskiego “Człowieka bez przeszłości” to na pewno mój ulubiony film ze Skandynawii.

Film o kilku rzeczach w życiu ważnych, o dojrzewaniu i o męskości (Rafał niedawno pisał o filmie “Dziecko”, belgijskim, w “Kumplach” też mamy proces dorastania do odpowiedzialności i do przejęcia odpowiedzialności za własne życie.
Film o tzw. zwyklakach, bohaterowie, jak to w kinie skandynawskim zresztą częste, to ludzie, niczym się nie wyróżniający, nudnawi, często z problemami, ale od rozu można tych kumpli trzech, co tu są polubić.

Tacy trochę autsajderzy życiowi i wieczni chłopcy, jeden ma problem, bo nie potrafi zdobyć się na krok w dorosłość, jakim jest zamieszkanie z dziewczyną, drugi ma problem poważniejszy, bo przypadkiem jako nastolatek ojcem został i dzieciaka olewa i nie kontaktuje się z nim, bo nie umie być ojcem, a przynajmniej nie chcąc być beznadziejnym ojcem weekendowym, boi się być nim w ogóle, trzeci w ogóle lęka się wychodzić z domu, a już przejście dalej niż dwie ulice od mieszkania to dla niego prawdziwa męka (Przy okazji świetne zdanie z filmu: “W końcu zacząłem pracować w internecie i nie potrzebuję już wychodzić”)

Film o przyjaźni też, i o tym, że przyjaźni tej nie warto zdradzać na rzecz kariery/bycia sławnym/mediów, bo to w sumie rzeczy bezwartościowe, nie to co prawdziwy kumpel.(A co dopiero dwóch)

Film o tym, że czasami trza podjąć zdecydowane kroki a nawet pobiec, bo inaczej stracimy coś, co ważne bardzo. A może nawet najwazniejsze.

Muzycznie jest ślicznie jak we wszystkich dotychczas opisanych przeze mnie filmach (ja to mam gust, co?), nie wierzycie, posłuchajcie:

A i może trailer:

P.S. Wpis jest i częścią mojego filmowego cyklu (już piątą:)) i pierwszym filmem ze Skandynawii opisywanym w ramach akcji wymyślonej, nieskromnie powiem, przeze mnie, he, he, do której przyłączył się Rafał i mam nadzieję, jeszcze kto się przyłączy, czas macie do poniedziałku, bo akcja nazywa się “Weekend z kinem skandynawskim”.

Dlaczego w ogóle Skandynawia?

Bo tam powstają od lat świetne filmy, i to we wszystkich krajach regionu, i w Danii (ale słabo znam, poza Trierem właściwie nic) i w Norwegii (“Kumple”, “Elling”, “Historie kuchenne” w koprodukcji ze Szwecją chyba), w Szwecji od dawna genialny Lucas Modysson, Szwedem choć w Hollywood jest też Lasse Hallstrom (“Co gryzie Gilberta Grape”, “Kroniki portowe”, “Czekolada”), Finlandia to choćby Aki Kaurismaki i jego świetny “Człowiek bez przeszłości”, z Islandii z kolei mamy cenione i nagradzane filmy jak “101 Reykyavik” czy “Noi Albinoi” (niestety, żadnego nie znam, buuu)

Skandynawskie filmy, choć świetne i inne niż to co powstaje gdziekolwiek indziej, nie cieszą się w Polsce (niestety) jakimś zbytnim powodzeniem, szczególnie ze strony dyrtybutorów filmowych.
Szkoda, więc tym bardziej warto je promować.

No i nie wiem, jak wy, ale ja uwielbiam brzmienie języków skandynawskich (wszystkich), norweski jest piękny, fiński jeszcze bardziej (wiem, wiem, to zupełnie nie spokrewniony z resztą skandynawskich język i niegermański), inne też, no i ulga od wszechobecnej angielszczyzny:)

No w każdym razie filmy świetne, kraje tyż (muszę tam kiedyś pojechac, no:))
Proszę więc oglądać i poznawać nowe.

P.P.S. Reżyser “Kumpli” nakręcił też krótkometrażowy film pt “Lorenzo”, tak wyczytałem dziś w necie:), więc tym bardziej na promocję na TXT zasługuje on.