Dzisiaj poczułem troszkę klimat świąt, no bo w pracy byłem w sumie na dwu spotkaniach opłatkowych, jednym oficjalnym i jednym takim przez grupe studentów organizowanym.
I pomyślałem, że napiszę o świetach Bożego Narodzenia, jak ja odbieram, taki pozytywny, lekki tekst o róznych motywach, aspektach, impresjach swych.
A tym bardziej go napisać trza, że ja lubię różne rytuały i pisanie wg kalendarza świąt takie rytualne mi się wydaje.
A rok temu na Boże Narodzenie jeszcze bloga nie miałem (ale już niedługo rocznica mojego blogowania, naprawdę, prosze przygotować sie na huczną imprezę:)), więc tym bardziej napisać trza.

Boże Narodzenie ma klimat, na pewno. W ogóle grudzień ma klimat, z dzieciństwa pamietam, roraty, chodzenie z lampionami, mikołajki, najpierw wiara w Mikołaja, póxniej razem z rodzicami podrzucanie tak prezentów, by siostra młodsza dalej wierzyła.
A i nie miałem żadnej traumy, jak się dowiedziałem, że to nie żaden Świety Mikołaj z Laponii czy Turcji mi prezenty przynosi tylko rodzice robią szopkę:) Jakos to było naturalne…
Inna sprawa, Wigilia, najciekawszy dzień w roku, cały dzien dobrowolny post, a póxniej radość z potraw, wczesniej radość z przygotowywania różnych rzeczy.
Radość z wspólnego bycia razem, czytania Ewangelii, no i najzabawniejsze po kolacji, zawsze nieudane próby przekonania mojej mamy reszty rodziny by śpiewała…
Ale twardzi jesteśmy i się nie dajemy przekonać, no, ale cóż, śpiewać nie każdy może i nie każdy umie…
Pasterka, cudowny klimat, choć kościół mam od siebie od domu jakieś 300 metrów, to trza wyjść z godzinę wcześniej prawie, by miejsce siedziące mieć.
I siedzenie w Kościele, coraz pełniejszym, słuchanie czy kolęd z płyt czy śpiewanych cudownie przez chór.
A później na początek jak cały kościół (tzn. ludzie w nim ) spiewać zaczyna, magia, moc, poczucie wspólnoty, raczej żem indywidualista, ale pasterka to moment kiedy naprawdę towarzystwo innych ludzi mi sprawia jakąś tam radość (podobnie momentami bywało na pielgrzymkach)

A z innych motywów, jeszcze z dzieciństwa, wypatrywanie pierwszej gwiazdki, przyniesienie choinki i ubieranie jej, oczywiście zarówno przy ubieraniu jak i przy rozbiorze niemożliwe by było by nie stukła się żadna bobmbka albo by co roku nie psuły się światełka.
A apropo`s światełka, taka opowieść, co mnie do dziś bawi, raz w Wigilię czy wcześniej byłem po coś tam w Kościele,, no i dopadła mnie jakaś sąsiadka i podekscytowana przekazuje mi Światełko betlejemskie, dała mi strzepek jakiejś świecy nie za pokaźny odpaliła, no to ja zadowolony se idę, światełko oczywiście po kiku metrach mego iścia zgasło, co mnie jednoczesnie wkurzyło, rozbawiło i zestresowało. No i tenże strzepek świecy wyrzuciłżem gdzieś i tak się skończyła historia z transportowaniem przeze mnie Światełka.
No cóż, potwierdzenie, że Grześ to do niewielu rzeczy się nadaje…
A jeszcze pamietam jak się ością kiedyś udlawiłem i miałem tyż ciekawe przejścia, ale się skończyło pozytywnie, bo jeszco żyję w sumie.
No jeszcze by trochę tych opowiastek zebrał, ale może wystarczy.
Ciekawe tyż były moje Sylwestry, ale może o tym kiedyś indziej.
A w tym roku w ogóle będzie inaczej, bo od 26. 12. do 3.01. jestem poza Polską (co rówznoznaczne, że tygodniowa przerwa od tekstowiska mi się szykuje od drugiego dnia Świąt, no, ale do tego czau jeszcze cuś napiszę)
Nie wiem zaś czy wy coś napiszecie i czy bywać tu będziecie, więc wszystkim Tekstowiczom, czytelnikom mojego bloga, komentatorom i blogerom Tekstowiska najsedreczniejsze Życzenia Wszystkiego Najlepszego z okazji Świąt Bożego Narodzenia.
Niech to będzie dobry czas dla was w każdym wymiarze…
A na weekendzie pewnie tekst obiecany o Oskarze się pojawi…

P.S. Prawie identyczna wersja tekstu, z kosmetycznymi zmianami została też opublikowana (a raczej zostanie za chwilę)tyż w Salonie 24.