Jescze jedno:

,,“alkohol zabiera najpiękniejsze chwile życia…”.”

Trafne, prawdziwe i mądre, tylko, że czasem jest tak,że ma się tych chwil najpiekniejszych niewiele albo nie umie dostrzec, że się je ma.
I czasem też tego z powodu się zagłusza ból czy to alkoholem czy czymś innym.
I wie się, że źle jest, ale inaczej się nie umie (nie da się/nie chce się?)

pzdr

za życia to nie wiem – nie spotkałem – ale jest taka pieśń o pięknej melodii, którą się śpiewa na pogrzebach, słów dokładnie nie pamiętam, ale jest coś w stylu “niech aniołowie wezmą twoją duszę i powiodą do niebia”.

^{dawniej KriSzu}

co do “zabierania chwil życia” – ja myślę, że owszem w tym sensie zabiera gdyż nie pozwala odkryć szczęścia i radości życia które ukryte jest w “brania się ze samym sobą za bary”, by stawać się pełniej człowiekiem w tym kim i jakim się jest – także w wymiarze zawodowym.

Natomiast do piosenki którą zapodałeś... – przychodzi mi na myśl zdanie z Ewangelii:

„Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego”.

Może to gorszy kogoś ale nawet i pijak który pół życia zmarnował a kilka lat przed śmiercią się nawrócił ze swojego picia do Boga jest święty jak ten co od wielu lat idzie za Panem.

W kontekście właśnie tego pogrzebu świetnie — przynajmniej dla mnie – widać czym jest Dobra Nowina.. .

Anioł to posłaniec. Wiadomo, że każdy ma swojego Anioła Stróża, który o nas walczy i troszczy się w sensie duchowym. Więc kto Wierny może w godzinie śmierci liczyć na dobrego posłańca i obrońcę, gdyż – jak w Ewangelii pisze – “Kto spożywa Ciało i Krew Moją nie zginie ale ma życie wieczne…”. Zatem chwila śmierci to udanie się w podróż w dobrym i bezpiecznym towarzystwie.

:-)))

Pozdr.

************************
Bywam w txt chwilowo rzadko, gdyż ciągnę dwa etaty i remontuję poddasze domu.

Tak. To z antyfony którą się śpiewa w momencie wyprowadzenia zwłok po Mszy pogrzebowej. I w procesji na cmentarz.

Pogrzeb chrześcijański nie musi być wcale taki smutny…. . :-)

Pozdrawiam.

************************
Bywam w txt chwilowo rzadko, gdyż ciągnę dwa etaty i remontuję poddasze domu.

Podobno Anioły istnieją. Podobno każdemu z nas przydzielany jest co najmniej jeden w chwili narodzin. Podobno (wg św. Bazylego) ciężko pracują będąc naszymi wychowawcami i duchowymi opiekunami. Podobno każde państwo też ma swojego Stróża, ale może nim być Anioł i Demon. Podobno żaden człowiek nigdy nie stanie się Aniołem, bez względu na to jak czyste było jego życie. Podobno (wg Phila Bosmansa)...

Ciągle jeszcze istnieją wśród nas anioły.
Nie mają wprawdzie żadnych skrzydeł,
lecz ich serce jest bezpiecznym portem
dla wszystkich, którzy są w potrzebie.

Nie mam nawet zadatków na tego ostatniego; serce mam wątpliwej raczej jakości a z piór skrzydlatych zostało mi tylko jedno – wieczne pióro, którym piszę właśnie petycję do “moich” Aniołów, by zmieniły “stanowisko pracy” i otoczyły opieką tych, którzy są w pilniejszej potrzebie.