Jakoś trzeba zacząć, to zupełnie tak jak z tą myślą, że w zasadzie z każdego miejsca można wyjść zawsze…
Można? Pewnie, że tak.
W maju kwitną kasztany. Cudnie prawda?

Kasztany od kilku lat chorują na plamy na liściach. Choroba objęła całą Europę. Podobnie jest wszędzie – na paryskich ulicach, warszawskich Plantach, nadmorskim kurorcie Sopot, czy na kamiennych ulicach Wrocławia.
Jednak zanim liście zapadną na nieuleczalną przypadłość nagłej śmierci, to majowy kwiatostan kasztanowców jest cudny: wyglądem przypomina rzędy ślicznych kolorowych choinek.

O zapachu rzecz jasna też można, niejako z obowiązku, wspomnieć. Znajdziesz go w wielkomiejskich parkach, na zadrzewionych ulicach, skwerach i ogrodach. Najintensywniej pachnie po ciepłej burzy majowej, kiedy ozon jest utrwalaczem ich woni. Bezbronne płatki delikatnego kwiatostanu, zerwane wiatrem, trafione gradem kropli gwałtownego deszczu, wyściełają trotuary przedziwnym chodnikiem, kładą się na trawniki wokół.

Dzwoneczki smukłych konwalii wdzięczą się nieśmiało spuszczając swe główki jakby ze wstydem. Jednak nie są aż tak niewinne za jakie uchodzą. Bezwstydnie intensywnym aromatem pobudzają zmysły.

Maj jest miesiącem zakochanych. Pośród młodej zieleni, ukwieconych drzew, krzewów i klombów, zapachu ozonu po majowej burzy; pośród spadających gwiazd przechadza się miłość po życia ogrodzie.

Kochanek

Oblizał moją twarz
jak rodzynkę w cieście świata
i zadrżał rozkosznie,
a ja zbrązowiałam z zadowolenia,
że mnie pokochał…
promień słońca.
(Małgorzata Sobańska)