Pod moją poprzednią notką dotyczącą spraw związanych z wydarzeniami na Rusi, pan Grześ był łaskaw skrytykować mój sposób widzenia spraw, w tym przykłady możliwych scenariuszy wydarzeń z przyszłości. To, że ludzie myślący o powrocie Śląska do macierzy po I wojnie światowej byli traktowani jak kosmici jest oczywiste dla każdego, kto zna choć trochę historię. Nie minęło wiele czasu i nie tylko cały Śląsk ze stołecznym Wrocławiem, ale także Pomorze Zachodnie ze Szczecinem wróciło. Co więcej, zostaliśmy uszczęśliwieni południową częścią Prus. Czy ktokolwiek był w stanie przewidzieć taki rozwój sytuacji w 1936. roku? A teraz, drogi Panie Grzesiu, mamy powtórkę z historii. Nie mnie oceniać, czy jesteśmy bliżej 1936. czy 1938., niemniej zbiżamy się wielkimi krokami do wojny. Nie sądzę, by Włodzimierz Putin wyhamował po zajęciu Krymu. Anszlus (Anschluß) Rusi Kijowskiej do Rosji jest przesądzony, gdyż nikt niczego w sprawie Rusi nie zrobi (poza gadaniem), a połączenie lądowe z Krymem jest Moskwie niezbędne. Czy nadal można mówić, że jesteśmy przygotowani na wyzwania współczesnego świata? Co więcej, odzywają się w Rzeczypospolitej „specjaliści”, którzy karzą nam przyjąć opcję promoskiewską jako realny kierunek działań!
Czy nadal jest Pan przekonany Panie Grzesiu, że nasza najlepsza z wszystkich władz nie ma się czym martwić i nie ma żadnego zagrożenia? Gdyby Pan nie pamiętał z historii, to wojsko Rosyjskie już raz było w Paryżu, a Rosjanie nie przestali śnić o „uszczęśliwieniu” „uciemiężonych narodów Europy”. Proszę podać jakieś środki zaradcze, czy potencjalne działania obronne, na wypadek drobnej wojenki. Tylko proszę nie cytować idiotyzmów podobnych do wypowiedzi posła Janusza Palikota. Mam ograniczoną odporność na głupotę.