Pięćdziesiąt pięć lat temu opublikowano w Moskwie manifest PKWN:

Nie jest już od dosyć dawna, a patrząc na to, co się dzisiaj wyprawiało, jakoś nie nabieram specjalnej wiary, że będzie lepiej. Salonka Bieruta na pokaz, bar mleczny jako atrakcja turystyczna, Communism Tour w Nowej Hucie… Już nawet nie mówię o wykopaliskach w rodzaju Adama Gierka, który powtarza starą mantrę czerwonych o tym, żeby nie pluć im w życiorysy – albo Palikmiocie, który paraduje ubrany w pionierski mundurek z czerwoną chustą. Bandycki system, który zniszczył życie tylu ludziom – a pozostałych wtrącił w szarzyznę i wszechogarniający syf – funkcjonuje jako zabawne wspomnienie z elementami folkloru.

I nikomu to nie przeszkadza, że co roku masa ludzi wychodzi świętować rocznicę faktycznego ustanowienia w Polsce sowieckiej okupacji. Że po takim powiedzmy Amsterdamie paraduje mnóstwo umysłowo sprawnych inaczej, którzy na koszulkach noszą czerwone gwiazdy, to mnie nawet specjalnie nie dziwi – nikt ich nigdy porządnie nie “wyzwolił”, więc po prostu są głupi. Ale że w demolowanej przez pół wieku Polsce jest tak samo, tego pojąć nie mogę – zwłaszcza, że gdybym pierwszego września postanowił cieszyć się z wkroczenia Niemców, władowałbym się w kłopoty.