Realny polsko-ukraiński dialog-pojednanie.
Nie taki jak dotychczas lub taki jaki serwuje nam “dr dyrygent”.
Widziałbym coś większego, coś co odpuści wzajemne grzechy, stereotypy, animozje, coś co pozwoli na odreagowanie leżacych między nami stosów trupów, ludobójstwa i rzeki krwi.
Martwi nawet los Ukrainy który w ogóle nie martwi np. pogrobowców OUN-UPA i to mnie najbardziej zadziwia?
Pisze Pan, zbiera bardzo obiektywne, ostrożne dane, już nawet samym imieniem pseudo Dymitr niejako wyciąga Pan rękę ku zgodzie.
Przyznam się, że właśnie takich imion unikam, nie lubię ich, nie stać mnie na nie.
Zastanawiałem się jak to zrobić aby zasypać podziały i pełzającą nienawiść?
Znalazłem w trakcie dyskusji z “wykształconym dr muzykiem”.
Taką płaszczyzną powinna być sztuka, artyści.
Literatura, poezja, malarstwo, muzyka, kino, film to wszystko za mało, zbyt ulotne i za mało ogólne, za mało integrujące.
Pomyśłalem o czymś większym, ponadczasowym i napisałem list:
Do Pana Krzesimira Dębskiego
Szanowny Panie,
Jakiś czas temu przeczytałem w internecie Pański wywiad nt. Wołynia, Kresów, korzeni,
osobistych wspomnień repatriacyjnych już w powojennym PRL-u.
Mam dokładnie identyczny życiorys, dosłownie identyczny tyle, ze jestem ładnych parę lat od Pana starszy,
łącznie z rodzicami w 27WDP AK (moi oboje rodziców byłi w AK, pochodzili spod Włodzimierza)
Jednak nie w tym rzecz i nie tym chcę Panu zawracać głowę.
Miesiąc, dwa temu równiez w internecie spotkałem napastliwy otwarty list pewnego ukraińskiego,
kompozytora, dyrygenta atakujący bez pardonu ks.Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego
za jego rzekomą kłamliwą antyukrainskość, nieprawdziwe kłamstwa o ludobójstwie wołyńskim na Polakch
itd., itp.
Wziąłem Księdza w obronę co z kolei doprowadziło do furii Ukraińca, koniec końców jakoś doszliśmy
do częsciowego porozumienia, ba, prawie już przyjaźni gdyby nie na koniec “dr muzyk” na mnie się
pogniewał.
Fakt, był jakis dziwny, traumatyczny, rozmawiał ze mną 5-10 tematami na raz żadnego nie kończąc,
chyba chciał dyrygować naszą rozmową?
W trakcie rozmowy zaproponowałem mu aby zamiast bić wściekłą pianę jako nie historyk skomponował coś
muzycznego na pojednanie i podsunąłem nawet temat z propozycją tytułu:
“Golgota Słowian” wg mnie powinna to być opera, wyśpiewana epopeja w formie Wielkiej Opery dwóch narodów
z elementami trzeciego żydowskiego.
Od obu chrztów aż po dzisiaj, aż po współczesną wolność Polski i Ukrainy.
Nawet zaproponowałem aby własnie Pana zaprosił do współpracy przy komponowaniu polskiej części.
W kazdym bądź razie pogniewał się na mnie gdy zaproponowałem aby przeprosił Ksiedza i równiez zaprosił
go do współpracy w dziele pojednania naszych narodów tym bardziej, że ks.Isakowicz-Zaleski jest poetą z korzeniami z Kresów.
Przemyślałem sprawę jeszcze raz i dlatego zwracam się do Pana, przecież takie wielkie dzieło muzyczne mogłoby być
wielkim ukoronowaniem Pańskiego dorobku muzycznego?
Połowę muzyki już Pan skomponował, druga połowa na pewno gra w Pańskiej kresowej duszy.
Wydaje mi się, że wystarczy napisać konspekt tej Wielkiej Opery na miarę XXI wieku, polską część bez trudu Pan
skomponuje, do części ukraińskiej nawet może Pan ogłosić konkurs, do aneksu żydowskiego równiez.
Scenografię, historię i słowa opracują tacy kresowiacy jak chociażby wymieniony Ksiądz i inni Polacy którym dobro ojczyzny
lezy na sercu.
Strona finansowa jest do pokonania, to moze być forma fundacji, to może być jakaś dotacja państwowa polska i ukrainska.
To równiez może być ogólnonarodowy sponsoring.
Panie Krzesimirze to dzieło dla Pana jak żadne inne, prosze się nad tym głęboko zastanowić.
Pozdrawiam.
ps.
Co Pan o takiej inicjatywie mysli?
Może to my wspólnie przygotujmy konspekt na taką Wielką Narodową Operę, Myzyczne Widowisko?