Dobre pytanie. Bóg “skrywa się w sumieniu” człowieka. Stąd zxaleznie od tegho jak człowiek rozmiłuje się w tym co dobre, prawdziwie i piekne tak też będzie w tym duchu – bożym żył.

Gdyż przecież po owocach poznaje się nie tylko drzewo ale i człowieka. A o dziwo w obrazie sądu ostatecxnego Jezus pokazuje obraz odzielenia dobrych od złych nie po metryce chrztu ale po uczynkach, bo byłem głodny.

I pisząc o “wypędzeniu Boga” ze swojej duszy miałem na myśli zamiast pokoju serca wprowadznenie tam tych imperatywów które urzeczywistniają w rzeczywistości to co złem nazywamy. Np. pycha, nieczystość, zazdrość, rozpusta, brak moralności, wyuzdanie, itp.
To na poziomie ogólnoludzkim. Ale gdy mówimy o ochrzcoznych, katolikach, chrześcijanach to już wyższa szkoła kazdy i wyższa odpowiedzialność. Stad bycie ochrzczonym dużo więcej zobowiązuje do prawego i dobrego życia niż niewierzącego ale uczciwego człowieka.

Pozdrawiam.

p.s.
Jeszcze jedno. Z;propos dobra. Mi stoi przed oczami – jak o tym myślę, Jezus który mówi do bogatego młodzieńca. Nie jestem dobry, tylko Ojciec jest dobry. To zdanie w jasny dla mnie sposób mówi, że Ojciec jest źródłem dobra. Bo przecież Jezus od Ojca pochodzi – z niego bierze swoje źródło.. .

Więc po dobrym życiu poznaje się w jakim duchu człowiek żyje. A po złym co innego.. .

Jeszcze jak sobie wzbudzę taką refleksję, czy lubię być bezinteresowny, pomagać innym, buć dla innych oparciem i nie pytać aż poproszą o pomoc, to można określić jakim jestem człowiekiem. Czy kocham dobro czy też kocham tylko swoje dobro. A przecież ponoć Bóg od nas oczekuje bezinteresownego dobra – tylko takie tysiąckroć “wynagradza”.

************************
polecam: http://prowincjalka.salon24.pl/56865,index.html