Dzięki za wklejkę. Mam nadzieję, że na tym się nie skończy.

Co ja mam napisać o zmienianiu historii? Orwell się kłania, choć to już wiele lat po ’84. Technika inna. Ale mentalność ta sama… Całe szczęście, że to było niespełna 30 lat temu, więc jeszcze żyją miliony świadków tamtych wydarzeń.

(tu było trochę tekstu, ale stwierdziłem, że to same komunały milion razy wcześniej napisane)

Z jednym trudno mi się zgodzić. Z uprzywilejowanej za komuny inteligencji. Nawet tej posłusznej. Czym oni byli uprzywilejowani? Żyli w takim samym syfie jak inni, zarabiali mniej od klasy robotniczej. No dobra, czasem poszli do teatru za psie pieniądze… Oglądali tę samą propagandową telewizję, może czytali “Politykę” a nie Trybunę. Przywileje? Nie wiem. Bo prawa do słuchania Wolnej Europy nikt nie nadawał.

Czy, gdyby rząd zatkał gębę robotnikom w Radomiu, a w 4 lata później w Lublinie, Jastrzębiu, Szczecinie czy Gdańsku doszłoby do tego, do czego doszło?
Pewnie tak, bo prędzej, czy później kryzys gospodarczy by nastąpił. Ten polski socjalizm to był permanentny kryzys. Więc jeśli nie w ’76 (a poszło wtedy o podwyżki, o ile pamiętam cukier zdrożał z 10,50 na 12 zł/kg), to może rok-dwa później zaczęło się kotłować. A sierpień ’80 (właściwie już czerwiec-lipiec) był po prostu konsekwencją pewnych zdarzeń. Po prostu wtedy komuniści, zamiast rozwalcować stocznię czołgami, poddali się. I chcieli zrobić powtórkę z “Pomożecie-Pomożemy”. Wszystko w ramach reformowania socjalizmu.

Czy ktokolwiek to planował? Osobiście wątpię. Wszystko, łącznie z ’80 było jednym wielkim pospolitym ruszeniem. Czy robotnicy mieli świadomość, że właśnie dzieje się historia? Nie żartujmy sobie. Po grudniu ’70 nikt nie myślał w ten sposób. Chodziło o to, by przeżyć do pierwszego (właściwie to przeżyć do jutra, bo może wejdą).

Pozostaje gdybologia. Czy gdyby robotnicy wiedzieli, czym to się skończy, strajkowaliby? Tak, strajkowaliby, bo w życiu by nie uwierzyli, że to aż tak się zmieni.

PS. A może Leszek to był Kaczyński???