Z tymi nieboszczykami to jest trochę jakby makabreska taka. Otóż nigdzie w Polszcze, a tym bardziej na świecie, tak doskonale nie udaja się wszelkie jubileusze, ceremonie wielkie, no i oczywiście pogrzeby, szczególnie wieszczów naszych, aktorów narodowych. Tak i Krakusy z tego rodzaj rozrywki sobie uczynily.

Imaginuj Pan soebie, ileż to tematów do plotek, obgadywania etc. To na lata cale musialo wystarczyć, bo gwarancji na to, że za miesiąc jakaś znaczna persona ten padól smutny pożegna, niestety nie ma.

Doskonale wyczul i rozumial to Piort Skrzynecki organizując w latach 80-tych ubieglego wieku uroczystości z okazji jubileuszu 15o lecia wjazdu Xięcia Poniatowskiego do Krakowa, czy też kilku innych znacznych dla naszego Miasta wydarzeń.

Co do ulic Retoryka i Gramatyka – są to nazwy średniowiecznych wydzialów Almae Matris Jagiellonica, które dostaly w darze od króla wioski, by się z nich utrzymywać.
I te ulice leżą w tym miejscu, gdzie niegdyś owe wioski byly.

Najśmieszniejsze (to dowód na kurczenie sie materii w miare uplywu lat), że w owych czasach konno się tam podróżowalo kilka godzin niemal. A dzisiaj – rzut beretem, 15 minut na piechotę od UJ ulicą Pilsudzkiego. A potem przez Retoryka, a dalej Wenecją plynęla starym korytem Rudawa (doplyw Wisly).

Pod koniec XIX w. stara odnogę przykryto i plynie dziś pod ziemią. A nowa Rudawa przeniosla się za Blonia (czyli najwiekszą ląkę w Europie, leżącą w centrum miasta) i wplywa do Wisly nieopodal przepięknego klasztoru Norbertanek. A naprzeciwko, po drugiej stronie Wisly, są Dębniki, gdzie chowal się przed Lajkonikiem Pan Igla.

A nad tym wszystkim unosi się duch Rzepichy, skutecznie wplywając na nastrój i sposób zachowania krakowskich mieszczan. O Bloniach opowiem Panu następnym razem – a jest to nader ciekawa historia związana z walka z komuchami. I wcale nie idzie tu o spotkania z Janem Pawlem II, a rzecy co najmniej o jedno dziesięciolecie starsze.

Pozdrawiam serdecznie przynudzając z lekka