Masz rację w tym, jesteśmy całkiem różni. Omówię w podpunktach:

a) my, twentysomething – w teensach zero planów na przyszłość, choć były wyjątki, ale mało; oni, młodzież polska – muszą, nowa edukacja im jakby to każe, żeby już dzisiaj wybierali plan na karierę zawodową

b) mądrzejsi życiowo, żyliśmy, niemal każdy, w zgodzie z rodzicami, mieliśmy w dupie “bunt młodzieńczy”, bawiliśmy się cudownie w spokojny sposób bez chlania i dragów (też były wyjątki, dwa, ja i jedna z moich przyjaciółek, ja mniej, ona potwornie, co zresztą jej zostało), oni – chyba wiadomo, że się bawią jak pojeby, zażywają wszystko i dużo?

c) chyba jednak, mimo wszystko, byliśmy mniej leniwi do nauki

d) przeważnie nie zarabialiśmy pieniążek, oni to robią b. często

Tego jest więcej, ale mówiłam, że jestem leniwa. :)