Już tylko formalnie jestem katolikiem, nigdy nie byłam takim katolikiem, ale nie powinno mi to w niczym przeszkadzać? Zwłaszcza, że jestem chodzącą tolerancją i wyrozumiałością, miłuję wszelkie stworzenie, nawet jeśli nabijam się z niego bezlitośnie.

Czy nigdy nie chciałaś zejść z jakże słusznej i wytyczonej Drogi, nigdy nie pociągało Cię, żeby przestać być odpowiedzialną i rozsądną, żeby rozmawiać bezczelnie z każdym podpitym facetem i widzieć ten błysk podziwu w jego oczach… Żeby niczego się nie bać i nie przejmować niczym

Ale mówiąc śmiertelnie poważnie, nie zamieniłabym mojego popierdolonego życia i wszystkich jego traum, na jakieś takie coś, żeby być małą dziewczynką, figlującą w domu dziadków, a potem młodą kobietą, która buduje swój dom. Czułabym się z tym niepoważnie jakoś.

No właśnie, poza tym bałabym się być piękna i dobra….