chyba tylko podziękuję Panu po raz kolejny za tę bolesną edukację, jaką Pan nam daje. Komentować mi się odechciało, po poczytaniu komentarzy innych. Jak dla mnie pachną z lekka nienawiścią i pomyślałem sobie, że tak się zaczynają wszelkie złe sprawy.

Opisuje Pan rzeczy straszliwe, o których mój ojciec mi NIGDY nie opowiadał. W 1943 roku miał 21 lat i był szeregowcem w samoobronie. Pan mi uświadomił, że ojciec mój łatwo mógł wtedy zginąć, razem z całą swoją rodziną.

Ale słowa Oresta też czytam z uwagą. Domyślam się, że jest polskim Ukraińcem a jego wątpliwości są dla mnie zrozumiałe. Podobnie jak Docent może swoje zastanowienia umieszczać, bo one, według mnie, w niczym nie pomniejszają straszliwej prawdy, którą się z Pańskich notatek wyłania. Panowie komentatorzy ludzi, którzy mają jakiekolwiek wątpliwości, i którzy nigdzie nie negowali Ludobójstwa na Ukrainie, obrzucają słowami, których nawet nie chce mi się cytować.

A mi się wydawało, że wątpliwości mogą służyć Prawdzie, bo zmuszają do dociekliwości, argumentowania albo chociaż spokojnej odpowiedzi…

Pozdrawiam ze smutkiem