Akurat Putin twórczo nawiazał do rosyjskiej tradycji dobrego cara i złych bojarów (już Iwan Groźny dostawał brawa, gdy bojarow publicznie ścinano). Zwłaszcza że za jego, Putina, czasów, najbardziej złodziejskich oligarchów łączyły nie tylko interesy, ale i narodowość (wcale nie słowiańska). Więc oligarchom zostały trzy możliwości – ucieczka do Izraela (Berezowski, Gusinski), podzielenie się z Kremlem (Abramowycz), albo długie wakacje za Uralem (Chodorkowski).

Natomiast z propagandowego punktu widzenia ruch Putina był strzałem w dziesiątke, bo ciemny lud to kupił. I dziś, gdyby przyszedł mu kaprys zrobić autentycznie wolne wybory, wygrałby je w cuglach. Tak jest popularny, w odróżnieniu od poprzednika. A to (brak masowej opozycji w kraju) z jego punktu widzenia jest wiele bardziej istotne, niż uznanie Ameryki i Europy.