Nosimy w sobie tajemnice, ból, cierpienie, które jeśli pozostaną zamknięte, prowadzą na skraj przepaści.
Staniemy nad nią, zakołyszemy się niepewnie, ale jeśli znajdą się tacy, którzy zza naszych pleców zawołają, pomachają do nas życzliwie, to jesteśmy skłonni się cofnąć.

Z drugiej strony patrząc, nigdy nie wiemy jaki nasz gest, jakie słowo, który uśmiech przyniesie ratunek.

Świadomość, że można na kogoś liczyć, jest bezcenną wartością. Ale liczyć nie tylko wtedy, kiedy środek lata, a słońce wysoko na błękitnym niebie.

Historia Miśki, to historia każdego z nas. Tak myślę.

Czasem wystarczy zadzwonić i zapytać czy lubisz gruszki? ...