Im więcej czytam tym bardziej nie wiem.
Na wierszokletę nie nadaję się. To wiem.
Chociaż to wiem.
Przeszłość jest pełna dźwięków, zapachów, gestów… bo jest w nas, we mnie.
Nieprzyszłości nie ma.
Przyszłości też nie ma.
Teraz.
Tu.
Nie- i przyszłość mieszają się ze sobą.
Każda jest możliwa.
I niemożliwa.
Niech się dzieje i przeplata.
Jak życie ze śmiercią.