A mnie zaś się kojarzy z wieloma obrazami.

1 obraz
to wyjazdy fyrmanką w dwa konie z całą rodziną. Trasa 20 km do Sanktuarium Matki Boskiej Pocieszenia w Leżajsku. Pełen plac furmanek pod klasztorem, koni, siana, dzieciaków, baloników i tłumów.
A najlepsze były wyscigi furmanek. Która pierwsza w domu: konie zziajane, w pianie niemal ale dzielnie spisujące się w zaprzęgu. No i to co chłopaki wiejskie lubią najbardziej: korki strzelające i korkowce oraz kapsle i pukawki z korkiem dla młodszaków. To było wydarzenie.

2 obraz to czywanie Nocy Zeslania Ducha św. u Dominikanów na Stolarskiej w Krakowie: piękne spiewy, konferencje, i poczucie oczekiwania, Tajemnicy i tego, że Duch jest nam dany. Ku pocieszeniu i nadaniu codzienności iskry nadziei, tlącego się w głębi duszy płomienia wewnętrznego ciepła, wiary i nadziei żem człowiekiem rzuconym nie napastwę oceanu życie ale poczucia, że w Nim(Duchu) jest ukryty sens. I dlatego z Tym Duchem trza trzymać, prosić Go i z nim starać się wbre bez nadziei żyć. Od takie patrzenie na świat w tamtym okresie.

3. A dziś? Jakoś przmknęło to święto. Życie dorosłe to zupełnie co innego…. – cieszę się, że mam te wspomnienia i doświadczenia z obrazu 1 i 2. Gdyż to one w jakiś sposób mimo codziennego zabiegania i zmęczenia pomagają pełniej odnaleźć sens tego święta. Ba! Utwierdzają mnie w tym, że Duch Św, to taki “figlarz” który wymyka się spod kontroli ludzkiej kalkulacji. I, ze wystarczy nie być “duszą przewrotną i cialem zaprzedanym grzechowi” a już co, ten Duch zamieszkuje w Tobie dostarczając czegość co pozwala się rozwijać dalej. Pomimo szarej codzienności, przyziemnych spraw i z pozoru bezsensownego życia. No bo jaki ma sens życie jak nie bieganina za tym i owym. A potem starość, niewystarczająca emerytura i walka z chorobami….. ??????

Na to pytanie “po co to wszystko” odpowiada fajnie Wanda Półtawska – zwyczajna kobieta. :-)))

Pozdrawiam.