sorry, że dopiero teraz odpisuję, ale pochlonęlo mnie życie studenckie :)

Najwyraźniej masz lepszy ode mnie charakter, bo mnie takie postacie wylącznie bawią serdecznie. Jak sobie przypomnę tę Emmę szepczącą w upojeniu “mam kochanka!” po spotkaniu z tym calym Rudolfem, czy jak mu tam bylo, to się chichram. Z kolei Karolek niestety glupawy byl i nie potrafil się zdobyć na stanowczość, czy to żona, czy Homais, kręcili nim jak chcieli…
“Idiotka po prostu i do tego się otrula” – rotfl, powinnaś pisać streszczenia lektur na wesolo :D
Co do Twojej mamy, to nie chcę się wcinać w cudze sprawy prywatne, ale jednak bylabym wyrozumiala dla każdej kobiety, która wychowala szóstkę dzieci…

Eee, no wszyscy to nigdy szczęśliwi nie będą. Niektórzy wolą się pogrążać w melancholii i dobrze im z tym ;)

To prawda. Poza tym ironia pani Zofii jeszcze bardziej toporna byla niż u Prusa. Ale i tak Granica to jedna z niewielu lektur, które w liceum przeczytalam bez przykrości, bo ująl mnie zmysl konstrukcyjny autorki. Ja chyba zresztą ogólnie większą uwagę na formę zwracam niż na treść...
Jako że bylam w klasie z rozszerzonym polskim, to w kwietniu przed maturą pojechaliśmy na tydzień do Solca na powtórki. Do dziś pamiętam zlotą myśl jednej koleżanki: “Justyna po aborcji popada w oblęd. Tak więc, nie usuwajcie dzieci.” ;)

Może być po maturze, tylko ladnie zdaj :)

pozdrawiam