muszę przyznać, że z przyjemnością przeczytałem (i obejrzałem) ten tekst (obrazki).

Lekki charakter wprowadzenia. Zabawna anegdota. Fajne zdjęcia.

Oglądałem te zdjęcia i myślałem sobie (znając wskaźnik komentarzy), że zaraz sobie poczytam o różnorodności, o kolorze, o wolności. Albo o odmienności. W najgorszym wypadku – o Paryżanach różnych i o tym, co psy robią na chodnik. Czemu nie?
Dostrzeganie odmienności jest podstawą rozumienia samego siebie. Moim zdaniem.

Bo przecież – myślałem sobie – o tym jest ten tekst. I te obrazki.

Ale okazało się, że ważniejsza jest jajecznica i przecier pomidorowy.

Szkoda.

Autorkę pozdrawiam, trochę jej jednak współczując

PS Kilka słów do mojego wiernego czytelnika. Wedle Jonasza Kofty dziwienie się jest oznaką życia. Lepiej tak, niż wcale, moim zdaniem.