A, teraz wszystko jasne :) Czyli po prostu, nic na siłę, ani wypychania, ani przytrzymywania. Indywidualna decyzja plus rozsądek.
Takie proste, a często nie do zrealizowania w praktyce :/

Chodziło mi bardziej o straszak, niż o karę. I wyrabianie poczucia odpowiedzialności: kto nie opanuje materiału na wystarczającym poziomie, zostaje, żeby go powtórzyć. W Instytucie Włoskim, gdzie chodzę na zajęcia, dwa razy przerabiałam z tego powodu jeden kurs – i była to jak najbardziej normalna procedura.

Oczywiście. Urawniłowka precz.
I znowu smutna obserwacja, że tendencja jest niestety dokładnie odwrotna :( Szkołę już skończyłam, nie śledzę tak uważnie zmian, ale wydaje mi się, że one wszystkie zmierzają do jednego: wymyślania coraz to bardziej skomplikowanych systemów, do których wszystkie dzieciaki będą musiały się dostosować. Na moich studiach jest zresztą podobnie: idę ostatnim rokiem magisterskich, gdzie było niewiele wolności, ale jednak. Za nami jest już licencjat, który ma wszystko narzucone odgórnie.

Spoko :)