Fenomen polskiego hip hopu polega na talencie tych dzieciaków. Niepowtarzalnym talencie.

Na umiejętności połączenia bitów z rymowanym tekstem. Tekstem, który niesie za sobą treść.

Konwencja?

Hip hopowa, metalowa, punkowa, czy klasyczna. To wszystko jest konwencja.

I można w niej coś stworzyć, albo robić szit (cytuję Mada).

Hip hopowcy wyglądają podobnie?

Mnie kiedyś określały zbyt duże swetry, zielono-żółto-czerwone znaczki z napisem Bob Marley. Albo czarno-białe z napisem Israel. Obowiązkowo dżinsy.

Co z tego wynika? Pewnie jakieś ukształtowanie poglądów.

Wróćmy do hip hopu.

Ja dzisiaj bez trudu zaśpiewam to:

Ale już nie to…

Jemu wyłączono fonię, ale pozostał w swojej konwencji…

A teraz Sajonaro wyłącz fonię... Wyłącz proszę uprzejmie…

I zgadnij co to jest?

Żeby coś stworzyć trzeba mieć talent.

Cokolwiek stworzysz z talentem i pasją, będzie niepowtarzalne.

Niewielu dany jest talent, a pasja to trudna sprawa.

Bardzo trudna.