Jak najbardziej.
Kiedy nie zostało mu nic tylko honor, zakończył swoje życie.
Japończycy by docenili – i piszę to bez ironii.

Ale ja lubię też tych skutecznych – tych którzy najpierw dali szansę “tym skurwysynom z drugiej strony” umrzeć za ojczyznę. Kiedyś skomentowałem na tekstowisku jeden tekst o “Orle” – że tak, szacunek dla marynarzy z tego okrętu mam (bo ucieczka z Tallina była wyczynem, szczególnie z połową sowieckiej Floty Bałtyckiej i Kriegsmarine na głowie), ale wolę mniej znane “Terrible Twins” z Morza Śródziemnego – “Dzika” i “Sokoła”, które wspólnie odpowiadają za zatopienie prawie całej dywizji pancernej ewakuowanej morzem z Grecji. Ci pierwsi są symbolem – a Ci drudzy są tymi, którzy wygywają wojny. Czasem symbol może się przyczynić do zwycięstwa – ale dużo bardziej potrzeba tych drugich.