Nie wiadomo co dalej…

Zazwyczaj w życiu nie wiadomo co będzie dalej.

Wiesz,byłam pewna, że ktoś zada takie pytanie.

Bo z tego co napisałeś wynika, że nie warto nic robić, bo to może nic nie dać, bo może być gorzej, bo w końcu po co coś robić.

Nie zgadzam się z tym.

Zbyt wiele razy widziałam, że warto w sytuacjach, w których pozornie nie było światełka w tunelu. A potem się pojawiło.

Kiedy cokolwiek zrobisz, zaczynasz czuć swoją siłę sprawczą. Przestajesz być biernym odbiorcą ciosów – stajesz się twórcą swojego życia.

Ta mała istota powiedziała, że to co jest jest nienormalne. Zwróciła się o pomoc na zewnątrz. I uzyskała ją.

Zaryzykowała. Pewnie nie wiedząc o tym, choć dzieci bywają mądrzejsze od rodziców, którzy tkwią w swoim piekle. Często dzieci są tym przełamującym bezsilność impulsem.

Pomyśl o jej strachu, zapewne nie pierwszym, o łzach w poduszkę, o zerowym poczuciu bezpieczeństwa.

Ma siedem lat i już wie, że to nie jest w porządku.

Co dalej?

Może już zawsze będzie umiała sobie poradzić?

Tego jej życzę.