Wydaje mi się, że to co robi pan Dymitr, to przypominanie polsko-ruskiej historii w największym wymiarze. Żadne uściski dłoni na najwyższym szczeblu nie są warte funta kłaków w zestawieniu z tym, co przypomina autor.

Aż się prosi o instytucjonalne wsparcie dla jego działań, tylko kto miałby to zrobić?

Pozdrawiam