Mało wiem o Chinach.
Niewiele o marksizmie.
Ze strzępów informacji, które mam o jednym i drugim nie odczytuję nic wspólnego.

Mam wrażenie, że socjalne państwa UE są o niebo bliższe marksizmowi niż Chiny. Ale chętnie zmienię zdanie, jeśli mnie oświecisz. Tylko proszę, nie mówmy o nazwach i symbolice — o konkretach.

A gdy piszę o kulturze chińskiej mam na myśli tradycję porządku społecznego i system wartości sięgające kilku tysięcy lat, które stały się fundamentem określonej mentalności. Nawet rewolucja kultralna Mao tego nie wytarła do zera.

Europejska koncepcja praw człowieka opiera się na szczególnych założeniach:
— człowiek jest wyjątkową istotą, której przynależą wyjątkowe prawa
— każda jednostka ludzka ma równe, przyrodzone i niepodważalne prawa.
O ile wiem, jest to bardzo wyjątkowe podejście etyczne i filozoficzne. Nie daje się pogodzić z wieloma religiami i tradycjami na świecie.
M. in. z tradycją wschodniej Azji: konfucjanizm, buddyzm; wyższość interesów społeczności nad jednostką; drabina bytów; bezwzględny respekt dla przełożonych i starszych, etc.