A co stoi na przeszkodzie, żeby zamiast pomstować na bezrefleksyjną ludyczność, wziąć się za “popularyzowanie” encyklik? Ludyczność i walenie po głowie cytatami zawsze były i będą. Ale to jakoś nie przeszkadzało JPII w pisaniu tych encyklik i głoszeniu “trudnych kazań”. To dlaczego nam ma to przeszkadzać w niesieniu tego dziedzictwa dalej?