Między panami toczy się bardzo interesująca dyskusja, do której nie miałem zamiaru się wtrącać, jednakże w dwóch drobnych, pobocznych kwestiach, postanowiłem zabrac głos.

Nie rozumiem zupełnie co oznacza wyrażenie “Patriotami byli o tyle o ile to przynosiło im korzyści.” Domyślam się, że chodziło bardziej o to, że postępowanie przytoczonych przez Pana postaci było w jakiś sposób korzystne dla Polski jedynie do czasu, do kiedy przynosiło im to wymierne korzyści.

W byciu patriotą, oprócz czynów, ważne są też intencje.
Nie można nazwać patriotą kogoś, kto nawet uważając, że czyni słusznie i działa w “poczuciu misji” w rzeczywistości jednoznacznie szkodzi swojemu krajowi. Równie nietrafnym jest, moim zdaniem, nazywanie “patriotą” kogoś, komgo interesy chwilowo, przypadkiem, zbieżne są z interesami kraju. Patrząc w ten sposób, za chwilowego polskiego patriotę można by uznać nawet Stalina.

Co innego z postawą patriotyczną którą można nazwać “kontrowersyjną” jak w przypadku Aleksandra Wielopolskiego, który jak się wydaje, w swoim wewnętrznym przekonaniu i bynajmniej nie dla osobistych korzyści, podejmował działania bardzo niepopularne i niezrozumiałe. O takie postaci można się spierać, ale raczej nie można im zarzucać braku patriotyzmu.

Zupełnie nie rozumiem, dlaczego Putin nie miałby być patriotą Rosyjskim? Nie zawsze i nie wszędzie demokratyzacja jest przsejawem patriotyzmu, czego dość świeżym i niestety tragicznym przykładem jest Irak. Jeśli promowanie demokracji w określonym czasie i miejscu ma doprowadzić do anarchii i chaosu, to takie działanie nie jest patriotyczne.