“Pytanie, co po wojnie się wykluje?”

Ale przeciez juz wiadomo – chaos i anarchia, wojna zostala przegrana.

My to mentalnie wciaz tkiwimy gdzies w 2004 roku, a w Stanach demokratyczni kandydaci na prezydenta przerzucaja sie ta wojna jak goracym kartoflem – Obama co drugie zdanie podkreśla, że za nią nie głosował, pani Clinton wije się jak piskorz (bo glosowala) i sie zarzeka, ze gdyby wtedy wiedziala to co wie dzisiaj to by w zyciu tego nie zrobila.

Sprawa jest totanie skompromitowana. To najwieksza kleska Stanow od zakonczenia II wojny swiatowej. Podpalili caly region, zdestabilizowali do imentu sytuacje, wzmocnili Iran, postawili Izrael w wyjatkowo ciezkiej sytuacji… a im dalej, tym bedzie gorzej (chocby wspomniany przez szanownego Igle Kurdystan)

Ja pamietam te dwie nowojorskie wieze, w jednej z nich pracowal przez pewien czas moj ojciec. Pamietam straznikow na dole (tam byla silna ochrona po pierwszym zamachu), windy, rozklad niektorych pieter. Pamietam stacje metra, na ktora 11 wrzesnia spadly tysiace ton stali i betonu.

Pamietam tez amerykanski sen lat dziewiecdziesiatych – od wydarzen na swiecie duzo wazniejszy byl pekniety hydrant na ulicy obok, albo kot sciagany z drzewa przez bohaterskich strazakow.

Myslalem ze ta potworna tragedia obudzi Ameryke – zmusi do konfrontacji z rzeczywistocia, jakiejs refleksji nad bliskowschodnia polityką, kaze zadac sobie powaznie pytanie – kto w rzeczywistosci uzbroił i odpalil bombe ktora wybuchal w NY?

Samo obalenie Saddama i Talibow nie bylo by niczym zlym gdyby bylo poparte taka refleksja, ale wyglada, ze nie bylo

WP nie powinno tam byc. Przez amerykanska prawice jestesmy traktowani jako malo znaczacy wasal – taki klient jak kilka z krajow Ameryki Lacinskiej, przez lewą stronę jako kwiatek do bushowskiego kozucha. Nic nigdy z tego nie bedziemy mieli procz wstydu.

A to, ze nie jestesmy na pierwszejj linii frontu, to zadna pociecha – bedac tam bierzemy na siebie czesc odpowiedzialnosc za ten balagan.

Czy my mamy jakas strategiczna wizje polskiej polityki zagranicznej wobiec Bliskiego Wschodu? Jestesmy dynamicznym (tak tak), rozwijajacym sie (mimo wszystko) niemałym krajem, członkiem Unii Europejskiej. Częścią bogatej północy. Mamy dramatyczną, skomplikowaną historię – to powoduje ze teoretycznie latwiej nam sie porozumiec z mieszkancami tamtego rejonu, miec dla nich empatię i zrozumienie. Mamy (wciaz) mocno zwiazana z Polska duchowo i kulturowo polsko – żydowska diaspore. Mamy (skutecznie na wlasne zyczenie od lat niszczoną) pozycję w krajach arabskich, budowaną przez absolwentów polskich uniwersytetow i setki polskich inzynierow (“ana muchandinsun min Bulanda” – to otwieralo wiele drzwi.)

Co my robimy z tymi atutami? Wyglada ze nic.

Slepo wspieramy kretyna, ktory nawet we wlasnym jezyku mowic dobrze nie potrafi i otacza sie cwaniakami krecacymi wlasne brudne interesy.