Najpierw wkleję to, com wpisał u Starego:

Przepraszam bardzo,
Gdzie jest napisane, że Oskara dostaje film wybitny? Albo nawet tylko dobry?

Bo jak sobie takiego Zakochanego Szekspira przypomnę, to brr…

W ogóle nie rozumiem tych narodowych uniesień (i opadań) spowodowanych niedoszłym Oskarem dla filmu co najwyżej niezłego. Wajda zrobił film wyłącznie dla Polaków, miliony szkolnej młodzieży dowiedziały się na nim tego, co wypada i należy wiedzieć, kilkuset recenzentów zgarnęło wierszówkę, a Dagens Nyheter zamieścił sprostowanie.

Za pół roku film będzie dodawany za trzy złote do Wyborczej.

Katyń to jest coś w rodzaju jazdy obowiązkowej dla Polaków. Wypada być w Częstochowie, na pustym Wawelu, zasikanej warszawskiej Starówce i na zamku w sypiącym się Malborku. Wypada obejrzeć “Katyń”. Element naszej tożsamości narodowej. Ten film musiał powstać i dobrze, że powstał. Dobrze, że zrobił go Wajda. I nic ponadto.

Reszcie świata te sprawy wiszą. Czy nam się to podoba, czy nie.

Teraz dodam moją refleksję po przedarciu się przez komentarze pod Mad Dogowym wpisem

Każdy jakoś tam “Katyń” odebrał. Nikt nie pozostał obojętny. Przeważają oceny umiarkowanie negatywne. Można by się zastanowić, czego każdy po tym filmie oczekiwał. Trochę tych oczekiwań dało się odczytać.
Z jedną rzeczą się na pewno nie zgodzę – że Wajda zrobił ten film dla świata, siebie i Polaków. Zrobił go dla siebie, potem długo, długo nic, a następnie dla Polaków. O świecie zapomnijmy. Ale mimo wszystko dobrze, że go zrobił.

No i na koniec

Moje opinie o tym konkretnym filmie, czy o kinie w ogóle, są wynurzeniami człowieka, dla którego termin “almodovarzenie” ma mniej więcej takie samo znaczenie jak “sepulki”. I mniej więcej taką kompetencję sobą reprezentuję, jak Lepper gadający o fizyce kwantowej. Zdania mojego bronić nie zamierzam, przekonywać doń również.