nie zaś – wieloznaczny, a przy tym używany czasem, jak cep zarzut antysemityzmu, bywa nieraz reakcją na rzeczywistość utrwaloną w trzech filmikach (o żołnierzu z Ramallah, “gimnazjalistach” z Hebronu i rabinie z Nowego Jorku), które dostępne są m.in. tu: http://mementomori.salon24.pl/50329,index.html .

Współczesna niechęć do Żydów bywa reakcją na skonfrontowanie z rasistowską ideą człowieczeństwa (i podczłowieczeństwa), jaką wyznają chasydzi z największej żydowskiej organizacji edukacyjnej, Chabad-Lubavich (link do źródła w drugiej części tego tekstu: http://mementomori.salon24.pl/52934,index.html ), a także ze spotkań w krakowskich hotelach i na Kazimierzu.

Współczesna niechęć do Żydów może być również refleksem zdumiewającej dysproporcji między tym, czemu w mediach nadaje się walor wydarzenia, a tym, co się skrzętnie pomija (zob.np. http://mementomori.salon24.pl/52430,index.html )

Dlatego trzeba się troszczyć, żeby mniej lub bardziej nieuzasadniona niechęć nie przerodziła się w rzeczywistą nienawiść. Nawet, jeśli potężni pod względem wpływów (także politycznych, vide – tegoroczna chanuka) chasydzi lubawiccy traktują wszystkich nie-Żydów z pogardą, nie ma powodu, żeby goje ulegali pokusie odpłacenia tą samą monetą.

Dla kogoś, kto – jak ja – od dłuższego czasu usiłuje namówić Polaków i Żydów do przypomnienia sobie dziedzictwa polskiej gościnności, dziedzictwa Paradis Judaeorum, dziedzictwa Szymona Askenazego, jest to nadzwyczaj jasne.

Dla mnie żywą odpowiedzią na rzeczywisty antysemityzm (autentyczną nienawiść do Żydów) są tacy współcześni naśladowcy Chrystusa, jak Edith Stein, Simone Weil i Eugenio Zolli (zob. http://swk.pl/arch/606 ).

Źródłem zła jest odmowa uznania w innym naszego bliźniego.

Odmowa uznania obcego za takiego samego człowieka, jak ja i moi krewni. A nie np. za “odpad Boży”.

Pozdrawiam

—
Ceterum censeo: “Raport Witolda” lekturą obowiązkową. Nie tylko w szkole. I nie tylko w Polsce.
Sondaż: http://michaltyrpa.blogspot.com/