ja odpowiem przewidywalnie (acz wersja nie najlepszej jakości, ale innej nie znalazłem)

takiej wiary :)

:-)) nie wiem. Na komentarz czekam.

Pozdrawiam.
************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

muszę się chyba wytłumaczyć. Fakt, że zamieściłem notkę ciut zmienioną na salonie: zmieniony tytuł i jeden akapit który jest tutaj a tam go nie ma. Nie chciałem aby w jakiś sposób traktował o Ciebie.

Treść tekstu jest taki jakbym go pisał do siebie: wypalonego i zmęczonego.. z receptą jak ja szukam oparcia w momencie gdy zdaje się wszystko zawodzić -> nawet poczucie tego, że jestem tam gdzie jestem daje się być pomyłką.. .

Więc nie bierz tego do siebie dosłownie – znaczy się tytułu z salonowej wersji. Tekst diagnostyczny nie jest i nie miał byći. Jest o tym, że czasem wszystko jest do bani i szuka człowiek jakiejś busoli która pozwoli mu wyostrzyć wzrok i ocenić położenie by pójść dalej.

Może powinienm go zatytulować: Poldka recepta na wypalenie i zmęczenie życiem.. . – byłoby trafniej.
Ty jednak stałeś się pretekstem do powstania tej notki. Może to błąd ten tytuł bo w sumie zrobiłem z Ciebie “wypalonego i zmęcznonego..”.

Zmienię więc tytuł – czuję, że jestem Ci to winien.

Przepraszam więc jeślim zbyt mocno w tytule pojechał.. .

p.s.
A ja jestem świeżo po projekcji filmu Gladiator – znakomity wg mnie i poruszający. Warto bylo obejżeć po raz trzeci. :-))

Pozdrawiam!

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

...zmieniłem i niech tak zostanie. I cieszę się, że Cię nie uraziłem, :-)))

A Gladiatora serio nie widziałeś? To film sprzed 8 lat w którym zabłysnął Russel Crowe. Film świetny i wieloaspektowy: akcja, przesłanie, metafizyka i wbija człowieka w fotel.

Pozdrawiam!

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

..gdy pusta permanentna jest.

Powiem, że z człowiekiem( nie wiem czy każdym ) jest tak, że nie znosi “braku ruchu” czyli braku rozwoju.. . Zarówno tego powszedniego jak i tego długofalowego w sensie materialnym i duchowym.

Można to porównać z wodą w stawie. Jeśli brak ruchu, w wodzie namnażają się różne glony, itp. Albo do wody w wazonie. Gdy jej nie wymienisz i nie nalejesz świeżej to wiadomo jaki skutek: zapach, itp.
Albo do rośliny – np. winnego grona. Jak nie podetniesz to zdziczeje, będzie wydawać kiepskie owoce co prawda winogronowe ale o zmienionym nawet smaku, mniejszych owocach, itd.

Podobnie jest z człowiekiem. W jakiś sposób musi onwiedzieć kim jest a potem dokąd zmierza. A jak już to wie, to stworzy plan działania, życia: krótkoterminowy i długoterminowy aby dzięki temu “wiedział co podciąć i kiedy” gdy ten plan zaczyna się rozłazić.

Przypowieści odpowiedź na pytanie “kim się jest i dokąd zmierza” świetnie opisują w różnych obrazach:

- gospodarz który znalazł perłę, sprzedał wszystko i kupił tę ziemię gdzie ona się znajduje – zagubionej drahmie

nie przychodzi mi nic więcej na myśl ale przypowieści było więcej.

******

A pustka potrzebna jest bo jest jak nadejście czasu “podcięcia winnej latorośli”, “wymiany wody w dzbanku w kwiatach”, to jest właśnie ten moment w życiu.. .
W tym znaczeniu pustka jest wpisana w życie człowieka. Bo gdyby jej nie było nie trzeba byłoby nic zmieniać w swoim życiu.. . A ona własnie popycha nas do przodu.
A w sensie duchowym – wydaje mi się – jest tak, że “... im więcej GO masz, tym więcej pragniesz.. . “ Człowiek źle znosi świadomość oddalenia się od Boga gdyż nie może już wypełnić niczym pustki jaka powstałą po usunięcia Go na “bezpieczną odległość”.

Może być jeszcze inaczej. Sam Bóg wybierając sobie duszę którą szczególnie ukochał “daje pustkę” by ją zapełnić po zwróceniu się duszy ku Niemu. Ten kto nie doświaczył pustki, nie doświadczy jej napełnienia.. . Pustka w sensie duchowym jest więc czasem darem – gdy ducha jest ok. wobec Boga a mimo to odczuwa pustkę i gorycz. Takie poczucie przez wiele lat miała Matka Teresa z Kalkuty, i takie “zjawisko” dotyczy mistyków.. .

W ich przypadku można rzec – w pustce -ukazało się źródło łaski, świętości, mistyki.. . Ale oni wiedzieli kim są, wiedzieli kim są wobec Boga, stali się ludźmi wiernymi Bogu mimo pustki.

A niektórzy mówią, że wiara w Boga jest interesowna bo daje “poczucie” bezpieczeństwa.. . A guzik prawda gdyż można być wierzącym i doświadczać pustki i bezsensu mocniej niźli niewierzący gdyż żyć ze świadomością bliskości Dobrego Ojca ale bez żadnych “uniesień i profitów” z tego tytułu niekoniecznie każdy potrafi.

Pozdr.

Fajnie pisze: http://987654321.salon24.pl/123982,przeplywy-milosci-i-obfitosci-14

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

z tą żabą to nieźle. Znaczy się człowiek ze wszystkim może się “oswoić” – jak żaba, która nie wiedząc o tym ugotuje.. .

Dobra puenta do taktyki działania złego wobec człowieka… .

Pozdrawiam!

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

.. a w temcie żaby: słyszałem, że jak żabie “chwyci się” zapalonego papierosa to ciągnie aż pęknie.

To w sumie też obrazuje nałóg.

Jest też w duchowości “mechanizm żaby”: tzn. na chwilę na “powierzchnię” i na powrót do błota z którego wylazła.. .

Pozdrawiam!

p.s.
Biedne te żaby.. – może lepiej je zjadać wzorem francuzów miast pozwalać im się ugotować, pęknąć czy też taplać w błocie.. .

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Francuza trzeba zapytać, :-))))

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

..wypadałoby sądzić, że to żabie udka po wietnamsku, :-))))))

Skosztować trzeba koniecznie i napisać post o tym “eksperymencie”, :-)))

Pozdr.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Widziałam żabie udka w Paryżu, czytałeś Grzesiu.

Odradzam, odradzam.

A proszę Cię uprzejmie, próbuj.
Zapewne u tych Wietnamczyków żabie udka nigdy w życiu nie widziały żaby, więc dużo nie ryzykujesz. :)

Masz linkę do żaby :))

http://tekstowisko.com/gretchen/57289.html

witam po długiej nieobecności i cieszy się z wizyty.

Co do moich opisów i reakcji, to zależy przecież. Igła inaczej – w innym kontekście patrzy na życie, a ja w innym.
MOże bym chciał aby tak było jak napisałeś a co św.Paweł fajnie ujmuje: cokolwiek czynicie na chwałę Bożą czyńcie… .
W praktyce wygląda to tak, że jemy wspólny obiad zawsze się chwilkę modlimy ale potem już pozosyaje delektacja i degustacja daru niebios. :-))) Wszak “fabryka” mogłaby sobie produkować gdyby Stwórca surowców nie przewidział stwarzająć świat… .

;-)))

Pozdrawiam!

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

znaczy zjadłem tę żabę.
Dokładniej mówić żabie udka to były.
Wcale nie było to takie obrzydliwe jak Gre pisała (acz muszę zajrzeć do twojego starego tekstu, bom zapomniał jak ty żabę opisywałaś.)

Moja żaba w restauracji wyglądała tak, że były to w takim ciekawym naczyniu (na dole paliła się świeczka i podgrzewała ciągle te udka)
Żabie udka były w cieście usmażone, poza tym w pikantnym sosie wraż z różnymi warzywami (papryka, cebula itd) to było, do tego ryż jako dodatek był.

Smakowało nieźle, acz nie jadło się zbyt wygodnie, bo udka były długie i cienkie i mięsa na nich niewiele, ale doświadczenie ciekawe.

W menu sa jeszczo żabie udka smażone na maśle (sic!Gretchen pewnie się cieszy z tego masła i z tej żaby:)) i czosnku.

W następnym tygodniu spróbujem, to napiszem, co i jak:)

napiszę ci jak smakowała maślana żaba jak się dowiem:)

Pozdro.

dziś zjadłem to cóś, co Gretchen opór budziło, znaczy żabie udka smażone na maśle, czosnku, z dodatkiem koperku i jeszcze czegoś, z dodatkiem miseczki ryżu.

Ogólnie było to zjadliwe (acz nie tak dobre jak żaba nr 1), acz mało wygodne w jedzeniu te udka są.

W ogóle jeśli żaby we Francji smakuja tak jak żaby w Sandomierzu:), to w sumie sprawa jest jednak przereklamowana trochę.

Pozdrowienia żabie:)

dwie książki o jedzeniu, i w ogóle o zyciu zdrowym, jedna chyba ojca Klimuszki była i fakt coś podobnego tam twierdzili.

A jedząc żabę pewnie stajesz się księciem:), tak basniowy motyw, no.

Hm, coś chyba pomotałem, bo to żaba miała stać się księciem.

pzdr