“Jest w Warszawie oddział zwany Żbikiem; zna go świat
Zacnych mężów ród wybrany, sam rycerzy kwiat [...]”

Tak zaczyna się piosenka harcerzy XXI WDH.

...Oddział „Żbik” znalazł się jako 2 bateria artylerii przeciwlotniczej przy zgrupowaniu „Gurt” w Śródmieściu–Północ w sile około 70 ludzi plus kilkanaście harcerek łączniczek, sanitariuszek i łączników. W pierwszym dniu powstania, gdy nie udało się powstańcom zdobyć dworca Głównego, bateria „Żbik” zajęła stanowiska naprzeciw dworca na ulicy Chmielnej 55/67 i barykady u wylotu Chmielnej, utrzymując je do końca powstania. Oddział wykazał dużą inicjatywę organizując wytwórnię broni, sieć telefoniczną, nasłuch radiowy i drukarnię. Część harcerzy i harcerek ze „Żbika” wzięła udział w walkach na Mokotowie.

Fragment z książki „Wielka gra”

Opatrywanie rannego przed budynkiem Chmielna 55. Przy noszach klęczą sanitariuszki: kapral „Bogdańska” Maria Jezierska i kapral „Żabska” Elżbieta Skrzyńska, plut. podch. „Hercuń” Jerzy Bogdanowicz. Stoją: po lewej, kpr. podch. „Kaczanowski” Piotr Osiński, po prawej kapral „Świdwa” Tadeusz Błażyński, za nim łączniczka „Dina-Pękałówna” Jadwiga Popławska.
W bramie kanonierzy „Cezar” Juliusz Smardzewski i „Bochenek” Wacław Twardowski.

Do XXI (i do harcerstwa w ogóle) wstąpiłem późno, w pierwszej klasie liceum. Na jednej z pierwszych zbiórek uczyłem się “Żbika” , śpiewając razem z zaproszonymi gośćmi – seniorami drużyny. Byli wśród nich ludzie z podpisu pod zdjęciem…

XXI WDH żyje. Grono seniorów nie zmalało, choć prawie nikt z nich tamtych czasów nie dotrwał do dziś. Teraz my jesteśmy seniorami. Opowiadamy o innych wydarzeniach, innych klęskach i innych zwycięstwach. Uczymy ich innych piosenek: o Janku Wiśniewskim, o zielonej wronie, o “wypadkach”.

Ale zawsze, razem z najmłodszymi harcerzami i harcerkami śpiewamy “Żbika”, “Pałacyk Michla” i “Marsz Mokotowa”...

XXI wydaje gazetę “Nasza Drużyna”. Przeczytajcie sobie numer specjalny na 1 sierpnia 2008.