Najgorsze w Dwóch Minutach Nienawiści było nie to, iż człowiek czuł się zmuszony do takiego zachowania, ale że nie umiał się wręcz powstrzymać od przyłączenia do zbiorowego obłędu. Już po trzydziestu sekundach udawanie stawało się zbędne
^{*G. Orwell, 1984*}

WSTĘP

Tekst ten publikowany był na S24, ale – o dziwo – nikogo niemal nie zainteresował. Nie wywołał dyskusji, nikt się nie wkurzył... poszło parę kamieni w stronę GW… Ale nikt się nim w gruncie rzeczy nie przejął! Nikogo nie obeszła pierwsza w Polsce powazna debata na temat kondycji rodziny i ojcostwa… w dodatku debata tak przeraźliwie jednostronna

_Jedna sprawa to – autentyczne chyba – pokłady nienawiści, jakie część mężczyzn żywi względem swoich ojców (czy szerzej: rodziców). Czy przypadkiem nei w tej własnie zapiekłej i zaskorupiałej wrogości nie należy upatrywać przyczyn różnych procesów społecznych w Polsce?

Czy nie dlatego tak wielu młodych ludzi decyduje się na ucieczkę na Zachód? Może to nie sytuacja gospodarcza, ale domowa?

Czy nie jest to powód, dla którego młodzi ludzie wybierają niestabilne i przejściowe związki i dla którego z taką wrogością traktują posiadanie dzieci?

Czy nie z tej przyczyny tematy, które stanowiły osnowę życia rodziców, są przez dzieci odrzucane? I nie mówię tu o buncie, ale o obojętności. Na przykład temat rozliczeń PRL... ponieważ wrogość dotyka zarówno ojców-ubeków (o czym w GW na pewno nie przeczytamy), jak i ojców-opozycjonistów to i sam temat staje sie próbą wejścia na grunt rozliczeń rodzinnych…

Ile tak naprawdę z tego, co się w polskiej debacie społecznej dzieje, to polityka, a ile trauma rodzinna?_

Tymczasem zapraszam do przeczytania tekstu – w takiej formie, w jakiej porwany nastrojem chwili napisałem go parę tygodni temu…

1. Po raz pierwszy nową akcję GW dostrzegłem w internecie. Nawet mnie zaintrygowała swym tytułem – prawdę powiedziawszy spodziewałem się jakiegoś ruchu na rzecz świadomego ojcostwa…

Dosyć... bo się porzygam…

2. Opowiedz nam o swoim ojcu…

Był kimś wspaniałym. Umarł kiedy miałem dziewięć lat. Nie zgwałcił mnie. Nie pił. Nie bił nikogo. Uczył mnie. Poświęcał mi czas. Dął mi wzór do naśladowania.

Nie był obiektem nienawiści. Wręcz umiał nauczyć mnie (a tylko Bóg wie jak niewiele miał czasu – dziewięć lat to prawie nic w życiu człowieka) bycia mężczyzną bez nienawiści. Agresja to tylko forma. Poza. Kontrola nad adrenaliną. Męskość to władza – nad sobą nie innym…

3. Skąd sie bierze ten cały ładunek fekaliów, który ci ludzie znajdują w sobie? Skąd to całe za przeproszeniem Szanownych Czytelników gówno, które autorzy cytowanych przeze mnie zdań czują się w obowiązku wyrzucić... dlaczego muszą nim obsmarować swych ojców?

4. Czy naprawdę każdy mężczyzna w Polsce to albo kastrat, albo pijak? Nie znam takich. Uczciwie – mój ojciec taki nie był. Rozwiódł się... fakt. Ale dzieci z poprzedniego małżeństwa wychowywał jak swoje. Wątpię by na tym ucierpiały – śmiem raczej twierdzić, że moi przyrodni bracia raczej uratowali resztki godności będąc przy nim. To, co stracili, zawdzięczają sobie (nawet ich matki nei winię, choć wiem, że mojemu ojcu było z poprzednią żoną ciężko).

Dla mnie był aniołem. Wzorem.

5. Skąd się bierze ta cała nienawiść? Naprawdę taki jest obraz polskiego ojca? Serio??? Bez retuszu? Bez fotomontażu? Bez podkolorowania w celach ideologicznych?

I po co ta cala publiczna kadź do topienia anonimowych mężczyzn w odchodach nietęgich intelektów? Czy na pewno tak właśnie czyni się zaczątek zmian na lepsze (jeżeli rzeczywiście jest już tak beznadziejnie źle)...

6. Teksty w GW skojarzyły mi się z orwellowską wizją minut nienawiści, którą cytuję w nagłówku. Nie pytajcie mnie czemu – bo tak! Stanęły mi przed oczami obrazy starszych już pewnie, schorowanych i nieszczęśliwych mężczyzn ustawionych pod zimną i nieczułą ścianą – przed nimi pluton egzekucyjny młodych, zdolnych, pełnych sukcesów, nowoczesnych i liberalnych obywateli Europy dokonuje publicznej egzekucji… strzelają do nich słowami: ‘pijak!’,‘truchło!’, ‘wrak!’, ‘to twoja wina!’, ‘ty mnie takim uczyniłeś!’...

Boję się, że mówią prawdę.

Spektakl nienawiści, hektolitry jadu… psychoterapia kanibalistyczna, która egzorcyzmuje demony poprzez zrzucanie ich na karki słabszych…

Większość tych ‘rozstrzeliwanych’ ojców pewnie już nie żyje… może są starzy, zniedołężniali… są słabi. I właśnie dlatego muszą ponieść karę. Nie dlatego, że popełnili grzechy (swoją drogą lista zarzutów układa się w jakże niemodny i ‘katolicko-faszystowski’ Dekalog: czcij ojca swego… nie pożądaj żony bliźniego… nie cudzołóż...), ale dlatego, że teraz są słabi. Dlatego, że… teraz ‘już można’.

7. Wstrząsnęło mną natężenie tych minut nienawiści w ‘opiniotwórczym’ wykonaniu. Po pierwsze dlatego, że jest mi tak bardzo obce. Choćbym nawet czuł sie w obowiązku dołączyć do plutonu egzekucyjnego, nie miałbym amunicji… Po drugie bestialstwo tego linczu i jego żywiołowa brutalność wzbudzają we mnie nieznośne ukłucia skojarzeń. Coś z ‘czapkami hańby’... na których zapewne umieszczano by najgorsza obelgę poprawnego politycznie społeczeństwa – słowo ‘ojciec’[*]

8. Nachodzi mnie jeszcze jedna refleksja – dotycząca kondycji etosu dziennikarza. Czy udział w takiej egzekucji w roli reżysera jest na prawdę moralnym wyrazem misji dziennikarskiej? Ale tak na serio? Na tym teraz to polega?

Nawet nie wiedziałem…

Człowiek uczy sie przez całe życie…

• Zauważyliście może Szanowni Czytelnicy, że słowo ojciec jest obelgą? Tak jak w zbitce ‘Bóg Ojciec’ – kalumni na stare dzieje i porządki trącące mrokami średniowiecza. Teraz jest już tylko Syn. Syn jest ważniejszy… Ojciec jest niepoprawny politycznie… Syn wprawdzie coś tam mówił, że On jest w Nim, ale to pewnie trauma z dzieciństwa…