Autor nie pamięta, bo to wykopalisko sprzed 23 lat.
Jest to znaleziony brudnopis wierszyka. Chyba pierwsza wersja takiego tekścika:

legendarne czasy
są zawsze
zawsze szarpie
kijem zastruganym
jakiś półbóg
nasze rany

jeszcze jest nam miło
brać udział w legendzie
nim smok i rycerz i święty
i gnomy prostych ludzi

nim przeciw nam obrócą
ostrza wersety pazury
nim staniemy na krawędzi
a tygrys stanie za nami

He he..z tego samego skromniutkiego zbioru wierszyków:

kto ty jesteś?
polak cały
w guzach sińcach
i kabale
zaplątany zaplątany

jaki znak twój?
mózg drzymały

a sztandary?
przeleciały
gdzieś na stepie
łopotały

gdzie ty mieszkasz?
na oponie

a twój pradziad?
ogniem
zionie

...

Dobrze było mieć 23 lata. I dobrze, że w 86 nie było internetu ani blogów. Dopiero by było!

Wspólny blog I & J