Jakże miło Pana widzieć. Mam niejasne wrażenie, że od jakiegoś czasu każda moja pierwsza do Pana wypowiedź zaczyna się od tego zdania. To może świadczyć o tym, że niezbyt często się widujemy, bo przecież nie pisałam bym jak gupia że miło Pana widzieć, po kwadransiku przerwy.

Tyle tytułem wstępu.

W rozwinięciu pragnę zaznaczyć, że przeczytałam co Pan napisał, Panie Zenku. Przeczytałam, że Gretchen ... Jak się to rozniesie, że Pan w jakimkolwiek stopniu przeze mnie nie pisał to mnie na taczkach wywiozom niektóre.

I proszę kobiety z równowagi przy niedzieli nie wyprowadzać, bo lekuchno dmuchniesz i szlag trafił psa,budę i łańcuch . Jakie znowu sukcesy? Że rok se tu siedzę jak baba na przyzbie?
Ale jak raz przy okazji się Pan zdradził, że ukrytym śprytnie pozostając czyta Pan, nawet tę Gretchen. Przyłapałam Pana!

Na zakończenie Panie Zenku Miły pozwolę sobie Pana pozdrowić czekając z utęsknieniem na ten odpór. I że w ogóle może zacznie Pan wreszcie pisać zamiast wymyślać kolejne powody niepisania.

Podpisano